ارزیابی عملکرد و سنجش میزان رضایتمندی از سیستم اتوبوس‌رانی تندرو (BRT) در کلان شهر اصفهان

در دهه‌های اخیر رشد لجام گسیخته شهرها و کلان‌شهرها، به ویژه در کشورهای در حال توسعه به اوج خود رسیده است. از یک سو سیستم‌های حمل و نقل عمومی متناسب با رشد جمعیت و تغییر کاربری‌ها توسعه نیافته و از سوی دیگر با بالا رفتن سطح زندگی و رفاه، استفاده از خودروهای شخصی افزایش یافته است. نتیجه آن ایجاد مشکلات متعدد اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در شهرها بوده است. از جمله این معضلات «ترافیک» و مسایل مرتبط با آن (آلودگی صوتی و هوا، حوادث رانندگی، مصرف فزاینده انرژی و...) است. در این میان شهرهای ایران و از جمله کلان‌شهر اصفهان مستثنا نبوده و با معضلات فوق‌الذکر روبرو است. این در حالی است که دسترسی آسان، سریع و ایمن از شاخص‌های مهم توسعه پایدار شهری بوده و یکی از راه حل‌های اساسی در این زمینه، توسعه حمل و نقل عمومی است. حمل و نقلی که بتواند طیف گسترده ای از توقعات شهروند امروزی (سرعت، ایمنی، صرفه اقتصادی و مسایل زیست محیطی) را در بر گیرد. در این پژوهش که از نوع مطالعات توصیفی- تحلیلی، پیمایشی است، سعی گردید به روش اسنادی - میدانی به بررسی نقش سامانه brt در حمل و نقل و ترافیک کلان شهر اصفهان (کریدور آزادی- پل یزد آباد) پرداخته شود و از طرفی نیز میزان رضایتمندی شهروندان و استفاده کنندگان از آن مورد ارزیابی و تحلیل قرار گیرد. نتایج حاصل از کاربرد آزمون‌های نا پارامتری خی 2 و کولموگورف- اسمیرنوف یک بعدی نشان می‌دهد که، سامانه brt در حمل و نقل و ترافیک کلان‌شهر اصفهان نقش مثبت و مطلوب داشته است و به لحاظ رضایتمندی استفاده کنندگان، در تمامی پارامترها، رضایت وجود داشته با این تفاوت که میزان آن متغیر بوده است.