بررسی میزان رضایتمندی ساکنان مسکن مهر از کیفیت سکونتی آن با رویکردی ویژه به شاخص‌های مسکن پایدار نمونه موردی: مسکن مهر شهرک بهاران

طرح مسئله: طی یک دهه گذشته طرح مسکن مهر در شهرهای مختلف ایران با هدف فراهم‌کردن سرپناه برای قشر ضعیف جامعه به اجرا درآمده است؛ اما بی‌اعتنایی به کیفیت‌های اجتماعی‌فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست‌محیطی (ابعاد چهارگانه مسکن پایدار) در این مسکن‌ها و نادیده‌انگاشتن نیازهای سکونتی ساکنان، سیاست و ماهیت این طرح را با معضلات زیادی همراه کرده است. هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان رضایتمندی ساکنان مسکن مهر شهرک بهاران واقع در شهر سنندج از کیفیت سکونتی انجام شده است. روش: به‌منظور دستیابی به اهداف و پاسخ پرسش‌های پژوهش، تحلیل‌های آماری گوناگونی به کار رفته است؛ به‌طوری که برای آزمودن نرمال‌بودن متغیرهای پژوهش از آزمون کولموگروف اسمیرنوف[1]، برای بررسی سطح کلی رضایت ساکنان مسکن مهر از وضعیت سکونتی خود از آزمون واریانس، برای بررسی تاثیر شاخص‌های اجتماعی‌فرهنگی و اقتصادی ساکنان بر انتخاب مسکن مهر به‌مثابه محل سکونت از آزمون رگرسیون، برای سنجش میزان همبستگی بین شاخص‌های مسکن مهر با مسکن پایدار از آزمون همبستگی پیرسون و برای بررسی وضعیت مساعدبودن یا نبودن محدوده پژوهش به‌لحاظ شاخص‌های مسکن پایدار از آزمون تی تک‌نمونه‌ای و معادلات ساختاری استفاده شده است. نتایج: نتایج حاصل از تحلیل‌های آماری ابعاد اجتماعی‌فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و زیست‌محیطی، میزان کم رضایتمندی ساکنان را از این مجتمع‌ها نشان می‌دهد؛ بنابراین در صورتی که اقدامات لازم برای ارتقای کیفیت این مجتمع‌ها و پیرو آن بهبود کیفیت زندگی در آنها انجام نشود، شاهد کاهش حس تعلق و رضایت شهروندان خواهیم بود.

Investigating the Level of Residents’ Satisfaction with the Residential Quality of the Mehr Housing Project Focusing on Sustainable Housing Indicators

Statement of the Problem: Over the past decade, the Mehr Housing project has been implemented in different cities of Iran, with the aim of providing shelter for the poor and lowincome groups. However, ignoring the sociocultural, economic, physical, and environmental qualities (the four dimensions of sustainable housing) in these housings and ignoring their residents’ housing needs have left the policy and the nature of the Mehr Housing project with so many crises. Purpose: The present study was conducted to assess the residential satisfaction of the Mehr Housing residents of Baharan Town in Sanandaj city. Method: Various statistical analyses were used to achieve the objectives. To test the normality of the research variables, the KolmogrovSmirnov test was used. The variance test was used to investigate the general level of residents’ satisfaction with the Mehr Housing project. Investigating the effect of socioeconomic indicators of residents on the choice of Mehr housing as a place of residence and measuring the correlation between the Mehr Housing indicators and sustainable housing were done by using regression analysis and the Pearson correlation test. Onesample ttest and structural equations were used to assess the favorable or unfavorable condition of the study area in terms of sustainable housing indices. Conclusions: The results of statistical analyses on sociocultural, economic, physical, and environmental dimensions indicated a very low level of residents’ satisfaction with these complexes. Therefore, it is clear that if necessary measures are not taken to improve the quality of these complexes, and consequently to improve the quality of life in them, a reduction in the loss of citizens’ sense of belonging and satisfaction in these complexes would be inevitable.