سنجش میزان خلاقیت شهری برمبنای شاخص‌های ایرانی‌اسلامی در کلان‌شهر اصفهان با استفاده از مدل تصمیم‌گیری چند شاخصه ویکور

طرح مسئله: در سال‌های اخیر تلاش‌های گسترده‌ای برای شناسایی عوامل خلاقیت در شهرها صورت گرفته است؛ به نحوی که امروزه خلاقیت در شهرها به موضوعی رقابتی مبدل شده است. هدف: این پژوهش با هدف تبیین، شناسایی و سنجش شاخص‌ها و مولفه‌های شهر خلاق ایرانی‌اسلامی در اصفهان انجام شده است. روش: روش پژوهش حاضر به‌لحاظ هدف، کاربردی و به‌لحاظ ماهیت، توصیفی‌تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات، اسنادی و با بهره‌گیری از روش پیمایش و ابزار پرسش‌نامه است. نتایج: داده‌های حاصل‌شده با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 23 تحلیل و مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان با بهره‌گیری از مدل رتبه‌بندی ویکور در محیط gis و با نرم‌افزار arc gis خوشه‌بندی شدند. 11 شاخص اصلی و 97 زیرشاخص برای سنجش روایی درونی و محتوایی (cvr و cvi) در اختیار 35 نفر از استادان، مدیران و متخصصان حوزه شهری قرار گرفت که درنهایت تعداد 13 زیرشاخص به دلیل کسب‌نکردن بیشترین نمره حذف شد. جامعه آماری پژوهش، 120 نفر از کارشناسان حوزه معاونت فرهنگی‌اجتماعی و شهرسازی مناطق پانزده‌گانه شهر اصفهان بوده است. پس از تحلیل‌های انجام‌شده مشخص شد تفاوت معناداری بین مناطق شمالی و جنوبی اصفهان در برخورداری از میزان خلاقیت شهری وجود دارد. همچنین منطقه 3 با نمره 0.9998، منطقه یک با نمره 0.5377، منطقه 6 با نمره 0.2429 و منطقه 5 با نمره 0.1839، به ترتیب حائز کسب رتبه‌های برتر در میزان خلاقیت شهری شدند. نوآوری: براساس نتایج به‌دست‌آمده، خروجی‌های خلاقیت شهری مناطق پانزده‌گانه اصفهان با شاخص‌های ایرانی‌اسلامی شهر خلاق انطباق دارد.

Assessing the Degree of Urban Creativity based on IranianIslamic Indices in the Metropolis of Isfahan using the Multiindicator Decisionmaking Model of VIKOR

In recent years, extensive efforts have been made to identify creativity factors in cities, so that today’s creativity in cities has become the subject of competition. This research was carried out with the aim of explaining, identifying and assessing the indices and components of the IranianIslamic creative city in Isfahan. The research method was applied in terms of purpose and was descriptiveanalytical in terms of nature. Data collection methods were documentation with using survey method and a questionnaire tool. The obtained data were analyzed using SPSS 23 software. Fifteen regions of Isfahan were clustered using the VIKOR ranking model and ARC GIS software. To assess internal and content validity (CVR and CVI), 11 main and 97 subindicators were evaluated by 35 faculty members, managers and urban experts. Subsequently, 13 subindicators were excluded due to lack of maximum score. The statistical population of the study was 120 experts from the field of social and urban cultural affairs of the 15 zones of Isfahan. After analyzing the data, it was found that there was a significant difference between the northern and southern regions of Isfahan city in terms of urban creativity. Also, the results showed that area 3 with score 0.9998, area one with score 0.5377, area 6 with a score of 0.2429, and area 5 with a score of 0.1839 earned the highest rank in urban creativity. Based on the results, the urban creativity outcomes of the fifteen regions of Isfahan are consistent with the IranianIslamic Indicators of the creative city.