سفر به جهان زشت‌رویی کوش با تغییر پیرنگ گفتمان روایی کوش‌نامه از ژانر حماسی به ژانر عرفانی

کوش‌‌‌نامه، با روایتِ جهانِ روایی کوش در ژانری حماسی، فرصت دیگری است برای هم‌ذات‌‌‌پنداری مخاطب و سفر به جهان قهرمانِ داستان برای اقامت در ژانری عرفانی. روایت کوش‌نامه بر اساس «جهان‌پردازی روایی» از دو کلان‌جهان تشکیل شده است که رازی شگفتْ دو جهان این روایت را تغییری اساسی می‌‌‌دهد. هنر این راز در روایت کوش‌نامه این‌‌‌چنین است که ۱. ادراکی جامع از پیرنگ نهایی داستان به‌دست می‌دهد؛ ۲. دو کلان‌جهان داستان را با همۀ مولفه‌‌‌ها از یک‌دیگر متمایز می‌‌‌کند؛ ۳. باعث تغییر بافت متن می‌شود و، در نهایت، بستر گذر از ژانر حماسی به ژانر عرفانی را فراهم می‌‌‌سازد؛ ۴. تفاوتی شگرف میان قهرمان داستان حماسی کوش‌نامه با دیگر قهرمانان حماسی شکل می‌‌‌دهد؛ ۵. وجود و سپس گشایش این رازْ بسترِ هم‌ذات‌پنداری را هم برای مخاطب زمان خلق اثر و هم مخاطب امروزی ایجاد می‌‌‌کند. این جستار بر آن است تا با نظریۀ دیوید هرمن در باب جهان‌پردازی روایی در تحول پیرنگ داستان، نظریۀ گریگ دربارۀ سفر به جهان روایت، و نظریۀ زمان روایی ژنت به بازنگری و خوانش راز روایت کوش‌نامه بپردازد. سرانجام، گره این روایت را دیورویی و زشت‌رویی کوش و تغییر آن را پیر می‌‌‌گشاید.