آینه؛ جنگ‌ابزاری ناشناخته در آوردگاه

در میان ابزارهای نبرد، که از روزگاران دیرین در آثار پارسی بر جای مانده است، آینه از جمله ابزاری است که پژوهشگران کم‌تر بدان توجه کرده‌‌اند و در فرهنگ‌‌ها نیز اطلاع چندان کاملی دربارۀ آن نیامده است. در این پژوهش سعی کرده‌‌ایم تعاریف، کاربرد، و سابقۀ استفاده از آینه را، با توجه به مآخذ متعدد، بیان کنیم و در پایان نشان دهیم که بی‌‌توجهی به این کاربرد از آینه چگونه برخی از شارحان متون را دچار اشتباه کرده است. پس از بررسی متون، مشخص شد که تقریباً، از سدۀ چهارم تا سیزدهم هجری، آینه در آوردگاه ابزاری بوده که بر پیشانی فیل و اسب بسته می‌‌شده برای بازتاباندن نور در دیدگان هماورد. علاوه بر آن، یکی از انواع طبل‌‌ها و زنگ‌‌های جنگی بوده که بر پشت فیل گذاشته یا از گردن آن آویخته می‌‌شد. گاه نیز نوعی زره بر تن جنگ‌جویان بود؛ هم برای محافظت بیش‌تر و هم برای بازتاباندن نور در دیدگان مبارز.