بررسی تطبیقی مفهوم عشق، عزلت و وحدت وجود در نگاه مولوی و اکهارت

وحدت وجود، اساس و بنیان همه‌ مکاتب عرفانی است. عارف در برابر عظمت خداوند، خود را هیچ پنداشته و «نیستی» از منظر عارفان به الهیّات تنزیهی توجه دارد. «هستی» از آنِ خداست و همه‌ پدیده‌ها، تجلی او است. با توجّه به همین تعریف می‌توان گفت که شدّت و کمال هستی او موجب «عشق» به ‌ظهور و تجلّی می‌گردد و انسان اگر به خدا معرفت پیداکند به او «عشق» می‌ورزد. عشق به خدا هم از راه‌های گوناگونی کسب می‌شود که یکی از مهمترین آنها عزلت است. مولانا و اکهارت دو عارف از دو دین مختلف با ریشه‌ مشترک و هر دو در حوزه‌ عرفان صاحب‌نظرند. وجود این مفاهیم عرفانی از تشابهات بی‌شمار نظام فکری مولانا و اکهارت است که در دو اثر مثنوی و سوالات پاریسی به چشم می‌خورند. در این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتاب‌خانه‌ای صورت گرفته؛ ابتدا اصطلاحات عرفانی وحدت وجود، عشق و عزلت را در مثنوی مولوی و سوالات پاریسی دریافته و سپس به بررسی و تطبیق و بیان و شباهت‌ها و تفاوت‌های میان آنها از منظر مولانا و اکهارت پرداخته و مشخّص شد که هر دوی ایشان وحدت‌وجود را اساس وزیربنای عرفان می‌دانند.

a comparative study of the concept of love, solitude and unity of existence in the eyes of molavi and eckhart

the current research was conducted with the aim of comparative analysis of the concepts of love-seclusion and unity of existence in rumi's masnavi and eckhart'sparis questions. this descriptive and analytical research was conducted using librarysources and showed that rumi and eckhart consider the unity of existence as the basisand foundation of mysticism. also, love is very important for maulvi, although eckhartconsiders love to be very important, but he praises the position of piety (solitude, seclusion, isolation) more than love.