تحلیل ظرفیت‌های پویانمایی (انیمیشنی) حکایت «اسب آبنوس» هزار و یک شب

در دهه‌های اخیر هنر پویانمایی (انیمیشن) به صنعتی بسیار درآمدزا تبدیل شده که با جادوی خود مخاطبان بسیاری را به خود جلب کرده است. اقتباس از متون ادبی یکی از راهکارهای سینما و انیمیشن برای تهیه‌ی فیلمی جذاب است. یکی از مهم‌ترین این متون «هزار و یک شب» است که تطور و گسترش آن در ایران، هند، جهان عرب و غرب، این اثر را برای مخاطبان بسیاری قابل توجه کرده است. در این مقاله نویسنده می‌کوشد با توجه به وجه خیال‌انگیزی و فانتزی حکایت «اسب آبنوس» که یکی از مهم‌ترین لازمه‌های انیمیشن است، با انطباق این حکایت با ساختار فیلم‌نامه پویانمایی (انیمیشنی) به روش توصیفی- تحلیلی، عناصری که به انیمیشنی شدن حکایت «اسب آبنوس» هزار و یک شب کمک می‌کند را شرح دهد و با تاکید بر ظرفیت‏هایی چون فانتزی، بهره‌گیری از ساختار سه پرده نمایشی ارسطویی، بررسی عناصر مهمی چون گره‎افکنی، بحران، اوج و گره‏گشایی؛ کشمکش‏های عمل‎محور و تعلیق‏ساز؛ شخصیت‌پردازی اصولی بر مبنای گفت‏وگو و عمل و صحنه‏ها و موقعیت‎های جذاب مناسب برای فضای پویانمایی، قابلیت‌های این حکایت را به مخاطبان، به‌ویژه فیلم‌سازان و هنرمندان پویانما نشان دهد.

analysis of the animation capacities of the story the ebony horse one thousand and one nights

the art of animation, in recent decades, has turened out to a lucrative indusy; hence attractig many audiences across the globe through its enchantment. adapting from literary texts is one of the strategies applied by  cinema and animation industry to produce an attractive movie. one thousand and one night is regarded as one of the most important samples of these foresaid texts that its vast distribution has made this work significant for many audiences in iran, india, the arab world and the west.  this study, by highlighting the imaginative and fantasy aspect- as one of the most important prerequisites for animation- of the anecdote of &ebony horse& , intends to adapt the aectode with the structure of the animated screenplay in a descriptive-analytical approach to explain the elements that are influential in making its animation. furthermore, it aims to indicate the capacities of this anecdote to the audience particularly to the directores by highlighting aspects such as: subject and story; utilizing the structure of aristotelian triad theatrical scenes including dilemma, crisis, climax, and solution; practical and suspenseful conflicts; charactrization based on dialogue and action as well as interesting fantasy scenes and situations suitable for animation, the characters show the audience the capabilities of this anecdote.