برخی ابیات فارسی از سدۀ چهارم و اوایل سدۀ پنجم هجری در چند ماخذ کهن

از میراث ادبی نخستین سرایندگان در دهه‌های ابتدایی تاریخ شعر فارسی، ابیات اندکی بر جای مانده است. یکی از دغدغه‌های همیشگی پژوهشگران، بازیابی این آثار از خلال منابع گوناگون بوده است. در این پژوهش، چند منبع چاپ‌نشدۀ پراهمیت، همگی از سدۀ ششم یا اوایل هفتم هجری، معرّفی خواهد شد که ابیاتی از ابوالعباس مامون خوارزمشاه از عهد سامانی، و عنصری، فرخی، زینبی، و عسجدی از عهد غزنوی اوّل را در بر دارد. این منابع عبارتند از: رسائل العشاق از سیفی نیشابوری، حلیة الآداب، و مونس‌نامه. در این میان، نقل بیتی از منظومۀ گم‌شدۀ «شادبهر و عین‌الحیاة» سرودۀ عنصری، و نیز بیتی از عسجَدی که قضاوتی دربارۀ مقایسۀ ارزش ادبی نظم و نثر در بردارد، حائز اهمیت بیشتری است.

Some Old Persian Verses from 4th & 5th century A.H. in some ancient references

From verses belonges to the poets of the classis period in Iran, there are existed a few number. One of the main concerns of the scholars in the field of Persian researches, is gathering the missing Divans of those poets through a lot of literary and nonliterary sources. In this study, we are about to introduce some new poems extracted from three less known Persian and Arabic unpublished books. Of these, finding a verse from a Masnavi of Onsoriye Balkhi called &Shadbahro Eyn alHayat&, and a poem from Asjadi that offers a judgment about the literary value of Poetry (Nazm) and Prose (Nasr), can be recognized more significant. Other verses is from Abu alAbbas Ma’mun KharazmShah (Samanid era), Farrokhi Sistani and Zaynabi Alavi (Ghaznavid era).