تحلیل ایدئولوژی چپ مارکسیستی در آثار داستانی ‌به‌آذین

مسئلۀ اصلی نوشتار پیش رو تحلیل گفتمان چپ ‌مارکسیستی در داستان‌های محمود اعتمادزاده (به‌آذین) از اولین مجموعه‌داستان او با عنوان پراکنده (1323) تا نمایشنامۀ کاوه (1355) مورد مطالعه و بررسی قرار دادیم نویسندگاه مقاله برآنند تا نشان دهند به آذین به‌عنوان نویسنده‌ای که زمانی عضو حزب توده بوده، چطور با نوشتن داستان‌هایی واقع‌گرا علیه گفتمان حکومت موضع می‌گیرد و تلاش می‌کند ایدئولوژی موردقبول خودش را بازتاب دهد. به‌علاوه، این بررسی تاریخی، گذار نویسنده را از ابتدای عضویت در حزب تا شکست آنها در آینۀ آثارش نشان خواهد داد. برای بررسی از روش تحلیل گفتمان لاکلا و موفه، با تاکید بر دال‌های مرکزی و شناور در هر داستان استفاده شده‌است. براساس نتایج به‌دست‌آمده، به‌آذین به‌عنوان یک نویسندۀ متعهد به آرمان‌های حزبی چپ‌گرایانه، درصدد انعکاس گفتمان چپ ‌مارکسیستی و برتری‌دادن آن در برابر گفتمان امپریالیسم غرب بوده‌است. اما ضعف های وی در شخصیت پرداز، انتخاب لحنی نامناسب با قرهنگ آن شخصیت و تحمیل حرف ها و عقاید شخصی خود به شخصیت ها برای رساندن صدای خویش به خوانندگان باعث شده داستان از کارکرد اصلی خود دور و به ابزاری تبلیغی برای نویسنده تبدیل شود و قدرت تاثیر گذاری اش بر خواننده را از دست بدهد.

analysis of marxist left ideology in behazin fictional works

abstractthe main issue of the present article is to study the left discourse of marxist in behazin’s stories from his first collection of short stories scattered (1944) to the revolution of 1979, which ends with the play kaveh (1977). the authors intend to show how behazin, as a writer who joined the tudeh party whereas is against the government’s accepted discourse, takes a stand against the government’s discourse by writing real or symbolic stories and tries to reflect his own accepted discourse. in addition, this historical review will show the author’s transition from the beginning of his membership in the party to their defeat in the mirror of his works. laclau and mouffe’s discourse analysis method is used to analyze the discourse of mentioned stories, with an emphasis on the central and floating signifiers in each story. this research concluded that behazin, as a writer committed to party and generally leftist ideals, from the beginning of his fiction writing, when he had just become a member of the tudeh party until 1979, tries to reflect the left discourse and hegemony against the discourse of western imperialism. her belief in committed art has prevented her from fully following the principles of fiction writing, and most of her stories in this context have been written in the service of reflecting leftist ideology.