سایۀ سنگین کهن‎الگوی سایه بر سر شعر پست‎مدرن

کهن‎الگوی سایه یکی از عوامل ایجاد احساسات ناخوشایند در افراد است. این کهن‎الگو به صورت یک الگوی غالب در شعر پست مدرن مشاهده می‌شود، پژوهش حاضر این ویژگی را که سبب ایجاد فضاسازی تاریک و ابراز احساسات ناخوشایند در کنار مطرح کردن ناهنجاری‎های اجتماعی و سیاسی از طرف شاعران در شعر معاصر شده است، به عنوان شاخصة سبکی در شعر پست‎مدرن مطرح کرد و برای اثبات این ادعا، ده مجموعه از آثار هفت شاعر پست مدرن را با روش توصیفی تحلیلی مورد راستی‌آزمایی قرار داد. نتیجۀ این پژوهش نشان داد سایۀ سنگین کهن الگوی سایه به‌صورت ناخودآگاه چنان بر ذهن و روح این شاعران گسترده شده که وجوه مثبت دیگر کهن‎الگوها را کمرنگ کرده است‌ و در نتیجه باعث بازتاب ترس‎ها، ناکامی‎ها، سرخوردگی‎ها و نمودهای بیرونی چون قتل، خیانت، تجاوز، اعتراض و... در آثار اینگونه شاعران شده است و توانسته شعر را به سمت فضاسازی‎های تاریک، پرتنش، دارای تصاویر شوکه‎کننده و سرشار از احساسات پوچ‎گرایانه، همراه با مرگ‎اندیشی‎ای ممتد سوق دهد.

the heavy shadow of the archetype of the shadow over postmodern poetry

the shadow archetype is one of the driving factors of unpleasant feelings in human beings. this archetype seen as a dominant pattern in the postmodern poetry. the present study describes this feature as a stylistic feature in the postmodern poetry that this feature creates a dark atmosphere and expresses unpleasant and disgusting feelings along with social and political anomalies by the poets in the contemporary poetry. to prove this claim, ten collections of works by seven postmodern poets were studied and evaluated using a descriptive analytical method. the result indicated that the heavy shadow of the archetype of shadow has unconsciously spread so much on the mind and soul of these poets that it has dimmed the positive aspects of other archetypes and thus reflects fears, failures, frustrations and external manifestations such as murder, betrayal, rape, protest, etc. in the works of such poets and has been able to turn poetry into dark and full of shocking and along with continuous death thoughts.