رفع ابهام از یک عبارت در نامه‌های ملک الشعراء بهار

ملک الشعرا بهار در یکی از نامه‌های اخوانی خود به مجتبی مینوی معتقد است که در نخستین کنگره نویسندگان ایران شعر او و رفقای دیگرِ سنت‌پردازش در هیاهوی اسلوبِ جدید و بی‌وزن و قافیه حزب توده و شعر امثال نیما و رواهیچ و نیز مهملات تبریزیان جوان نادیده گرفته شده است. این مقاله در صدد است تا منظور بهار را از عبارت «مهملات تبریزیان جوان» آشکار سازد. این کنگره در سال 1325 برگزار شده بود و در آن سال فرقه دموکرات در آذربایجان استقرار داشت. حزب توده به عنوان متولیِ برگزاری کنگره سه نفر را از حزب دموکرات آذربایجان به این گردهمایی دعوت کرده بود: سیدتقی میلانی، اسماعیل شمس و بالاش آذراوغلو. میلانی در این کنگره اشعاری به زبان فارسی خواند. اسماعیل شمس در مورد ادبیات آذربایجان سخنرانی کرد و آذراوغلو اشعاری را به زبان ترکی قرائت نمود که ظاهراً مورد تشویق گرم حضار قرار گرفت. بهار استقبال از اشعار آذراوغلو را در کنار شعرخوانی امثال نیما و رواهیچ بر بی‌اعتنایی از سوی متجددین و به حاشیه رفتن جریان سنت‌گرایی ادبی حمل می‌کند و از این قضیه در نامه‌اش به مینوی سخت گلایه‌مند است. او با آوردن صفت مهملات برای اشعارِ شاعرانِ جوانِ تبریز نارضایتی و مخالفت خود را از مواضع سیاسی و فرهنگی فرقه دموکرات ابراز داشته و عملکرد آنان را هم‌سو با نیت برگزار کنندگان کنگره در تخریب ادبیات ملی ایران ارزیابی کرده است. در این پژوهش تلاش شده تا با روش کتاب‎خانه‌ای و گردآوری داده‌ها به برخی مسائل پشت پرده در برگزاری نخستین کنگره نویسندگان اشاره گردد. این مسائل تاکنون در جایی بازگو نشده است.

disambiguating a phrase in the letters of malek-o’ shoara bahar

in one of his brotherhood letters to mojtaba minavi, the malek-o’ shoara bahar maintains that in the first congress of iranian writers, his poetry and that of other comrades in the tradition were ignored in the tumult of the new and weightless style and rhyme of the tudeh party and the poetry of nima and ravahij and the nonsense of young tabrizi poets. this article seeks to reveal the bahar’s intention of the phrase &the nonsense of young tabrizi poets&. this congress was held in 1947 and in that year the democratic sect was established in azerbaijan. the tudeh party, as the organizer of the congress, had invited three members of the democratic party of azerbaijan to the gathering: seyed taqi milani, ismail shams and balash azaraoglu. milani recited poems in persian at this congress. ismail shams spoke about azerbaijani literature and azraoglu recited poems in turkish that were apparently warmly applauded by the audience. bahar took the audience’s support of azaraoglu’s turkish poems, along with poetry readings by others like nima and ravahij as a disrespect to the modernists and the marginalization of literary traditionalism, and laments this in his letter to minavi. by using the adjective “nonsense”, for young tabrizi poets, bahar has expressed his dissatisfaction and opposition towards democratic sect’s political and cultural positions. he has maintained that their performance has been in line with the intentions of congress’s organizers in destroying the national literature of iran. in this research, an attempt has been made to point out some behind-the-scenes issues in holding the first writers’ congress through the library method and data collection. these issues have not been mentioned anywhere so far.