روایت درخت گلابی، ترجمان امکان امید

داستان درخت گلابی به واسطۀ راویانی که هر یک بر اساس دریافت خود از جهان پیرامون به ارائۀ آن می‌پردازند، روایاتی متفاوت و گاه متناقض از جهان از پذیرش واقعیت انضمامی تا فراهم نمودن بستری برای اندیشیدن انتقادی به مخاطب ارائه می‌دهد. در خوانش‌های ارائه شده از داستانِ درخت گلابی، پرداختنِ صرف به روایت محوری راوی، منجر به نقد فردگرایانه و روان‌شناسانۀ متن و قرار گرفتن مسائل اجتماعی در ساحتی فردی شده است. در خوانش حاضر سعی بر آن است تا با توجه به درهم‌تنیدگی روایات و در نظر داشتن روایت درخت گلابی در تقابل با سایر روایات به مثابۀ روایت محوری، وضعیت فرهنگی – اجتماعی به تصویر کشیده شده، مورد بررسی و نقد قرار گیرد. این نگاه به متن، در واقع فراخواندنِ مخاطب به تامل در نحوۀ روایت جهان توسط شخصیت‌ها و کنش و واکنش آنها نسبت به واقعیت القایی و در نتیجه چگونگی بازتفسیر آن است.