چگونگی بازنمایی کودکان در ادبیات روایی بزرگسالان از دیدگاه گفتمان‌شناسی انتقادی

این پژوهش از دیدگاه گفتمان شناسی انتقادی به بررسی شیوه های بازنمایی کودکان در ادبیات روایی بزرگسالان پرداخته است. رمان های سووشون اثر سیمین دانشور(1348)، چراغ ها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد (1380) و پرندۀ من اثر فریبا وفی (1381)، به عنوان محدودۀ پژوهش، انتخاب شدند. الگوی مورد استفاده، انگارۀ بازنمایی کارگزاران اجتماعی ون لیوون (1996) بود. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها، جمله ها و تعبیرات گفتمان مدار از جمله های غیر گفتمان مدار تفکیک و شمارش شدند. سپس بسامد و درصد مولفه های گفتمان مدار و میزان رازگونگی تعیین شد. نتایج پژوهش نشان داد که کودکان به صورت فعال و پویا و صریح بازنمایی شده اند. آنان در این متون بیش تر تشخص بخشی شده اند و از بین مولفه های تشخص بخشی از مولفۀ نام دهی بیش تر برای بازنمایی شان استفاده شده است که این مطلب نشان گر توجه به هویت شخصی و فردی کودکان است. همچنین کودکان در این آثار مورد تبعیض جنسیتی قرار نگرفته اند و بازنمایی و پوشیدگی دختران و پسران تفاوت معناداری با هم نداشتند.

How children are represented in adult narrative literature from the perspective of critical discourse analysis

From the perspective of critical discourse analysis, this study examined the ways children are represented in the adult narrative literature. The novels of “Su va shun”,Simin Daneshvar (1348), “Turn off the Lights”, Zoya Pirzad (2001) and “My Bird”, Fariba Vafi (2002), were selected as data for this study. The paradigm used as the concept of representation of social actors by Van Leuven (1996). In order to analyze the data, discursive structures and interpretations were separated and counted as non discursive structures. Then the frequency and percentage of discursive components and the amount of discord were determined. The results showed that the children were actively, dynamically and explicitly represented. They have become more individualized in these texts, and among the individual components a part of the naming component has been used more to represent them, reflecting the personal and individual identity of the children. Also, children were not subjected to gender discrimination in these works, and there was no significant difference between boys and girls.