تحلیل تناسب تشبیه با بافت کلام در دو جریان شعری معاصر: تجدّدگرایان محافظه‌کار، رمانتیسم (مطالعۀ موردی: اشعار سیمین بهبهانی، بهار، حمید مصدّق و فریدون مشیری)

تناسب زبان و نگاه در شعر شاعران از رهگذر تصاویر منتزع از اشعار آن ها قابل ارزیابی است. هر نگاه ویژه ای در بیان خاصی نمود پیدا می کند و با بررسی جریان های مختلف ادب فارسی، می توان تناسب بیان و نگاه را دریافت. در این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی سعی شده است تناسب تشبیه با بافت کلام در دو جریان شعری معاصر با تکیه بر سردمداران آن جریان ها بررسی و تحلیل شود. بهبهانی و بهار به عنوان شاعران تجدّدگرای معاصر و مصدّق و مشیری به عنوان شاعران رمانتیسم معاصر1، سهم ویژه ای در ادب معاصر دارند. نتایج حاکی از آن است که شاعران تجدّد گرا در کنار تصاویر برخاسته از تشبیه، سعی بیشتری در تناسب سطح کلام با واژگان کهن ادب فارسی داشته اند و بهار به نسبت، بیشتر از بهبهانی این تناسب را در ارتباط با مشبّه ها و مشبّه به های اشعار خود برقرار کرده و تخییل در اشعار او با زبان گذشته، بیشتر پیوند یافته است. بیشترین وجه گذشته گرایی اشعار مصدّق در تشبیهات او، مقیّد بودن مشبّه به های آن است که هم تتابع صفات و هم اضافه های مقلوب را شامل می شود اما در نهایت به دلیل قرینه های زیاد سطح بیت، مخاطب، تصاویر برخاسته از اشعار او را بیشتر به عنوان یک تصویر امروزی قبول می کند و تناسب واژگان در سطح ابیات، بیشتر امروزی است نه مربوط به گذشتۀ ادب فارسی. مشیری به دلیل زبان ساده و توجّه ویژه ای که در انتقال عاطفه و احساس داشته است در تشبیهات خود توجّهی به گذشتۀ ادب فارسی نکرده است و اگر گذشته گرایی هم در شعر او دیده شود، هنجارگریزی هایی ساده هستند که تنها در سطح بیت، آن هم بدون گره خوردگی معناداری با تصاویر بکار رفته اند.

Order or Dominance: An Inquiry into Police Representation in Fiction

The police institution is one of the topics that has found its way into contemporary Persian fiction and has been represented in the works of Iranian novelists.Carefully in these fictional works, it can be seen that the police institution had different representations in the works of authors attributed to different intellectual / literary currents, and the image of the police in the works of these intellectual currents is a different image.In this paper,To investigate this issue, three works of fiction that symbolize three different currents of thought in the contemporary history of Iran have been selected and studied and comparatively analyzed.These works include the novel &Terrible Tehran& by Morteza Mushfegh Kazemi, the story of &Gileh Mard& by the Bozorg Alavi and the novel &Secrets of My Land& by Reza Barahani. Each of the authors of these works, have different worldviews and look at society and social phenomena differently from the other two authors.It seems that the &element of time& and the difference in the type of &worldview& of these three authors, which is itself influenced by the historical discourse of their time, has caused a difference in the appearance of the police in their works and has led to different representations of the police in the works of these three writers.Findings of this study show that Persian fiction in connection with the social and discourse disciplines of the period, sometimes the police institution in opposition to the people’s revolution and advocates of superficial reforms and &system&, and sometimes in the form of dominance and class domination and the interests of the owners and the capitalists, and sometimes this institution in its connection with imperialism and the &West,& are portrayed as &other.&