بررسیِ نسبتِ تکوینِ شخصیت و چندصدایی با تکیه بر سالمرگی

مقالۀ حاضر به بررسی داستان «سالمرگی» اصغرالهی از منظر تک‌صدایی و چندصدایی پرداخته است. بنیان نظری در این بررسی مبتنی بر دیدگاهی است که باختین در کتاب مسائل بوطیقای داستایفسکی طرح و تبیین کرده است. در ضمنِ مقاله نخست کوشش شده است تعریف دقیقی از تک‌آوایی و چندآوایی به دست داده شود و سپس اصول و موازینی که از خلال اثر باختین قابل دریافت است به منظور تبیین موضوع به کار گرفته و در نهایت رمان سالمرگی براساس آن‌ها بررسی و تحلیل شود. مقاله در کلیت خود می‌کوشد به پرسش‌های زیر پاسخ دهد: 1 براساس چه معیارهایی می‌توان رمانی را چندصدایی دانست؟ 2 چه نسبتی میان چندصدایی و تکوین شخصیت در رمان وجود دارد؟ 3 آیا داستان سالمرگی را می‌توان اثری چندصدایی تلقی کرد؟ و اگر چنین است کدام خصوصیات آن را در طراز چنین داستان‌هایی قرار داده است؟ نتایج مقاله نشان می دهند که رمان سالمرگی چند صدایی است و شخصیت های مستقلی که نسبت گفتگویی با هم دارند در داستان باعث این چند صدایی شده اند.

Investigating the relationship between character development and polyphony based on Salmargi

This article examines the story of Asqar Elahi: “Salmergi” from a monophonic and polyphonic perspective. The theoretical basis of this study is based on the view that Bakhtin has formulated and explained in “Problems of Dostoevosky’s Poetics, 1984”. Throughout the article, we first try to give a precise definition of monophonic and polyphonic, and then we will use the principles and criteria that can be obtained through Bakhtin’s work to explain the subject, and finally we will study the novel “Salmergi”based on them. In general, the article tries to answer the following questions: 1. According to what criteria can a novel be considered polyphonic? 2. What is the relationship between polyphony and character development in the novel? 3. Can the story “Salmergi” be considered a polyphonic work? And if so, what features put it in the style of such stories?