کیفر مقدّس تحلیل بوم‌گرایانۀ رمان آخرین سفر زرتشت

فرهاد کشوری یکی از داستان نویسان معاصر خوزستانی است که بستر روایی داستان‌هایش تلفیقی از واقعیت و خیال است. در واقع، نوعی واقع گرایی که گوشۀ چشمی هم به فضا و بیان سوررئال دارد. آخرین سفر زرتشت، رمانی است با فضایی تخیّلی که هدف نویسنده در قالب گفتگوهای بسیار، برجسته ساختن درون مایۀ نیکی و دانایی بوده است. این پژوهش به شیوۀ توصیفی تحلیلی به بررسی بوم گرایانۀ این رمان پرداخته است. نتایج نشان می دهند که بوم گرایی در تمام ابعاد آن، وجه بارز و روشن این رمان است. درون مایۀ داستان که حول دانایی و نیکی شکل گرفته است با طبیعت و عناصر آن پیوند خورده است، مهربانی که وجه بارز اندیشۀ زرتشت است در ارتباط با طبیعت برجسته شده است، ملاک مثبت یا منفی بودن شخصیت های داستانی، نحوۀ تعامل آن ها با طبیعت است، تقابل ها کاملاً برخاسته از زیست محیط هستند و نقش ها و تصاویر نیز در تمام ارکان خانه ها و زیستگاه ها، از گل ها، درختان و حیوانات است که هر کدام نماد و نمودِ نکته ای در داستان هستند.