نشانه‌های سبک زنانه در ادبیات داستانی معاصر

توجه به تفاوت‌های زبانی زنان و مردان، از اواخر دهۀ 60 میلادی، در کشورهای غربی ودر نتیجهْ یافته‌های پژوهشگران جامعه‌شناسی زبان و فعالیت‌های آزادی‌خواهانۀ فمنیستهاصورت گرفت. بسیاری از پژوهشگران و صاحب نظران، بر این باورند که زنان به‌خاطر خلق‌‌‌‌وخو و روحیات متفاوت، دیدگاه‌های متفاوتی نسبت به جهان دارند؛ از این رو معتقدند که کاربردهای زبانی و شیوه نویسنگی آنان متفاوت است. در این پژوهش، به‌ روش آماری توصیفی تحلیلی و برپایۀ دیدگاه‌های برخی پژوهشگران، از جمله دیدگاه «سارا میلز» در کتاب سبک‌شناسی فمنیستی و نظریات پژوهشگران زبان‌‌‌‌‌شناسی اجتماعی، برای کشف نشانه‌های سبک زنانه در نویسندگی، هشت رمان شامل چهار رمان زن نوشت و چهار رمان مردنوشت در لایۀ زبانی مورد بررسی قرار گرفته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که از شاخص‌های کاوش شده در حوزۀ زبانی، رمانهای زنان در هیچکدام از این شاخص‌ها، از نظر بسامد یکسان نیستند وگاهی این ویژگی‌ها در رمانهای نویسندگان مرد برجسته‌‌‌‌‌‌‌تر از رمان‌های نویسندگان زن است. بنابر‌‌ نتایج حاصل از این پژوهش نشانه‌های سک زنانه در لایۀزبانی (واژگانی و نحوی) قابل اثبات نیست وبهتر است این نشانه ها در شیوه های روایت از جمله زاویه دید،شخصیت پردازی ، لحن،صحنه و...جست وجو شود.