بررسی ﭘیچیدگی دستوری در متون استدلالی زبان‌آموزان ایرانی از سه سطح مختلف توانش زبانی

بسیاری از پژوهش‌های انجام‌شده، به بررسی پیچیدگی دستوری در متون آکادمیک ﭘرداخته‌اند، اما برخی از ﭘﮊوهش‌ها، جمله‌واره‌ها و جمله‌واره‌های وابسته و برخی دیگر گروه‌واﮊه‌ها و مخصوصاً گروه‌واﮊه‌های اسمی را به‌عنوان بهترین معیار جهت سنجش پیچیدگی دستوری در متون آکادمیک لحاظ کرده‌اند. در این راستا، پژوهش حاضر بر مبنای دسته‌بندی ﭘیشنهادی لو (2011) به بررسی بسامد 5 مولفۀ دستوری در ﭘیکره‌ای متشکل از متون استدلالی به زبان انگلیسی می‌ﭘردازد. متون استدلالی در این ﭘیکره توسط زبان‌آموزان ایرانی از سه سطح مختلف توانش زبانی نوشته شده‌اند. در این راستا، 14مشخصۀ ﭘیچیدگی دستوری در این پژوهش بررسی شد و نتایج بررسی آماری حاکی از آن بود که 5 مشخصه (میانگین طول تی ‌یونیت ، گروه‌واژه‌های فعلی به‌ازای هر تی‌یونیت، میانگین طول جمله‌واره، اسم‌واره‌های ﭘیچیده به‌ازای هر تی‌یونیت و اسم‌واره‌های ﭘیچیده به‌ازای هر جمله‌واره) از 14مشخصه، تفاوت معناداری را بین سه گروه مورد بررسی در این ﭘﮋوهش نشان دادند. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که مشخصه‌های مبتنی بر پیچیدگی گروه‌واژه‌ها در ﭘیش‌بینی پیچیدگی دستوری در متون استدلالی از اهمیت بالاتری برخوردارند و در نتیجه گروه‌واﮊه‌ها و مخصوصاً گروه‌واﮊه‌های اسمی نیاز به بررسی بیشتری در پژوهش‌های آتی دارند.