بررسی گونه کاربردی زبان نوشتاری در وسایل نقلیه برون شهری بر اساس نظریه نقش های هفت گانه زبان از دیدگاه هلیدی

مقاله حاضر به بررسی «گونه کاربردی» زبان نوشتاری در وسایل نقلیه برون شهری می‌پردازد. از ویژگی‌‌های برجسته این گونه زبانی می‌توان به اختصار و ایجاز، محتوای شغلی، محاوره‌محور بودن و عامیانه‌گرایی و تقدیر باوری اشاره کرد. پس از مشخص کردن ویژگی‌های نقشی بارز این گونه کاربردی، به تطابق نقش‌های زبانی آن بر اساس نقش‌های هفت‌گانه زبان که هلیدی (1973) شناسایی کرده است، پرداخته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که گونه کاربردی مورد استفاده در وسایل نقلیه برون شهری، به عنوان یکی از تنوعات زبانی (زبان فارسی)، از نظر نقشی قابل انطباق با نقش‌های هفت‌گانه زبان است و قابلیت بازتاب دادن تمامی این نقش‌های اجتماعی زبان را دارد.