بررسی ارتباط خودکارآمدی و خوش‌بینی تحصیلیِ معلّمان زبان انگلیسی در ایران از طریق مدل معادلات ساختاری

با توجّه به اهمّیّت نقش معلّمان در بهبود کیفیّت آموزش و یادگیری، توجّه بسیاری از محقّقان به بررسی متغیرهای مربوط به معلّمان معطوف گردیده است. در همین راستا، این تحقیق به‌منظور بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و خوش‌بینی تحصیلی معلّمان زبان انگلیسی در ایران انجام گردید. به‌طور دقیق‌تر، در این پژوهش نقش پیش‌بینی‌کنندۀ مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی معلّمان شامل تاکید تحصیلی، اعتماد معلّم و کارآمدی معلّم بر درک معلّمان از کارآمدی خود مورد بررسی قرار گرفت. متغیر خودکارآمدی معلّم نیز از نظر عملیاتی شامل مولفه‌های مشارکت دانش‌آموز، فعّالیّت‌های آموزشی و مدیریّت کلاس در نظر گرفته شد. به‌منظور تحقّق اهداف این پژوهش، تعداد 335 معلّم زبان انگلیسی از نقاط مختلف ایران برای پُر کردن پرسشنامه‌های «خوش‌بینی تحصیلی» و «خودکارآمدی» بر اساس نمونه گیری طبقه ای و خوشه ای انتخاب شدند. برای بررسی فرضیّه‌های طراحی ‌شده از «مدل معادلات ساختاری» استفاده گردید. نتایج اجرای تحلیل عاملی تاییدی بر روی داده‌ها، برازشِ ابزارهای به کار برده شده و هم مدل ساختاری را تایید نمود. به‌علاوه با استفاده از روش «ضریب همبستگی پیرسون»، همبستگی‌های اکتشافی بین متغیرها مشخص گردید و برای تعیین میزان قدرت پیش‌بینی مولفه‌های خوش‌بینی تحصیلی بر خودکارآمدی معلّمان از «تحلیل مسیر» استفاده گردید. یافته‌های پژوهش بیانگر این بود که بین خوش‌بینی تحصیلی و خودکارآمدی معلّمان ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بر اساس یافته‌ها مشخص گردید که مولفه‌های تاکید تحصیلی، اعتماد معلّم و کارآمدی معلّم می‌توانند به ‌طور قابل توجّهی خودکارآمدی معلّمان را پیش‌بینی نمایند. یافته‌های این تحقیق می‌تواند پیامدهای قابل توجّهی برای معلّمان زبان انگلیسی، اساتید مراکز تربیت‌معلّم و محقّقان این حوزه داشته باشد.

An Investigation of the Relationship between Teacher Self-efficacy and Teacher Academic Optimism among Iranian EFL Teachers: A Structural Equation Modelling Approach

Exploring the role of teacher academic optimism and selfefficacy seems pivotal in teacher education. Therefore, this study was set to explore the relationship between teacher selfefficacy and teacher academic optimism among a sample of Iranian EFL teachers. More specifically, the predictive influence of EFL teachers’ academic optimism components consisting of academic emphasis, teacher trust, and teacher efficacy on the perceptions of their selfefficacy constituting student engagement, instructional practices, and classroom management was examined. In so doing, a total of 335 Iranian EFL teachers were recruited to fill out the measures of teacher selfefficacy and teacher academic optimism. Structural equation modeling was conducted to establish the hypothesized relationships. The results of confirmatory factor analysis on the dataset confirmed the fitness of all the employed measures and the structural model. In addition, intervariable exploratory correlations were identified using the Pearson productmoment correlation coefficient, and path analysis was used to examine the predictive powers of academic optimism factors on teacher selfefficacy. The research findings revealed positive and significant relationships among teacher selfefficacy and teacher academic optimism components. It was also found that academic emphasis, teacher trust, and teacher efficacy could positively predict teacher selfefficacy. These findings have significant implications for practicing EFL teachers, teacher educators, and researchers.