معرفی الگوی ارتباطی موثرِ تدریس در پرتو آموزش هَیَجامَدمحور

تعامل موثر بین مدرس و فراگیران نقش مهمی در یادگیری آنان دارد. به‌منظور ایجاد هیجانات و انگیزه‌ مثبت در فراگیران، باید رابطه‌ دوسویه‌ای در ارسال پیام از فرستنده (مدرس) و گیرنده (فراگیر) در محیط کلاس وجود داشته باشد. از آنجایی که تدریس کارآمد به اثرگذاری مثبت بر فراگیر و هدایت او به‌سمت اهداف آموزشی اشاره دارد، هدف از پژوهش حاضر معرفی الگوی تدریسی است که زمینه را برای ایجاد ارتباط موثر میان مدرس و فراگیر فراهم سازد و با درگیری حواس بیشتر آنان، میزان هیجان مثبت بیشتری تولید نماید. در این راستا، با توجه به اهمیت نقش هیجانات حسی در تدریس و با در نظر گرفتن آموزش هَیَجامَدمحور، مدرس به‌عنوان فردی حس‌آگاه در نظر گرفته می‌شود که هدایتگر کلاس است و قدرت تعیین و مطرح‌کردن موضوعات مختلف در کلاس را دارد. چنانچه وی قادر باشد از شیوه‌های خلاقانه که به درگیری حواس بیشتر منجر می‌شود بهره گیرد، می‌تواند مطالب را بهتر در ذهن فراگیران نهادینه کند. در این شرایط وی با قرار گرفتن در کنار فراگیران در محیط کلاس نقش یاری‌رساننده را ایفا کرده و به آنان در هَیَجامَدافزایی کمک می‌کند. از سوی دیگر، وی می‌تواند نقش حس‌محرک را نیز ایفا کند. در این شرایط او فراگیر را تشویق می‌کند تا خود پلکان هَیَجامَدافزایی را طی نماید. از این رو، در جستار حاضر نگارندگان به معرفی نقش‌های حس‌آگاهی و حس‌محرکی مدرس پرداخته و با توجه به دو مولفه‌ ارتباط و حواس، تکنیک‌های حس‌آگاهی را در دو زیرمجموعه‌ ارتباط‌مرکز و حواس‌مرکز و تکنیک‌های حس‌محرکی را در دو زیرمجموعه‌ پیراارتباط و پیراحواس مد نظر قرار می‌دهند. انتظار می‌رود چنانچه تدریس با توجه به این تکنیک‌ها صورت گیرد، ارتباط موثری میان مدرس و فراگیر برقرار و فرایند یادگیری تسهیل شود.

Introducing an Effective Communication Model in Light of Emotioncy-Based Education

AbstractEffective interaction between teachers and learners plays a crucial role in the learning process. In order to create positive emotions and motivation for learners in the classroom environment, there should be a mutual relationship between the sender of the message, namely the teacher, and the receiver of that message, namely the student. Due to the importance of positive emotions in the learning process, the purpose of the present study is to introduce a teaching model that provides the basis for effective communication between learners and their teacher by means of involving their senses more deeply, which consequently leads to producing more positive emotions. Indeed, the teacher is considered as an envolver who controls the class and is authorized to identify and classify various concepts in the classroom. Should the teacher be able to use creative teaching methods for involving senses more, s/he can get the materials internalized more effectively in the learners’ minds. In such situations, s/he helps the learners as a facilitator in their emotionalization process. Moreover, the teacher can become the transvolver, who encourages the learners to move up the ladder of emotionalziation themselves. The authors of the present study have therefore introduced the teachers’ roles as envolvers and transvolvers, and have used the two components of communication and senses to divide teaching techniques into envolving and transvolving categories. Envolving techniques have two subsets of centricommunication and centrisensory, and transvolving techniques are also divided into pericommunicative and perisensory. It is expected that by utilizing such techniques, effective communication between the teacher and the students be established and the content be internalized more effectively in the longterm memory.