تاثیر آگاهی فرازبانی زبان مقصد بر کیفیت و ویژگی‌های متنی ترجمه از انگلیسی به فارسی: تمرکز بر دروس نگارش فارسی و ساخت زبان فارسی در مقطع کارشناسی مترجمی زبان انگلیسی

از توانش‌های لازم برای مترجمان، آگاهی از زبان مبدا و مقصد است. بدین‌منظور دروسی، از جمله ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی، در برنامة کارشناسی مترجمی انگلیسی ایران گنجانده شده است. در تحقیق کنونی تاثیر دو درس ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی بر کیفیت ترجمه و نیز بر پیچیدگی و صحت متون فارسی ترجمة دانشجویان بررسی شد. روش نمونه‌گیری، هدفمند و نوع تحقیق، پس از رخداد بوده است. چهار گروه انتخاب شدند: یک گروه (19=n) ساخت فارسی را گذرانده بودند، یک گروه (15=n) نگارش فارسی، یک گروه (41=n) هر دو درس را و یک گروه (20=n) هم هیچ‌کدام از دروس را نگذرانده بود. در این تحقیق، بعد از آزمون تعیین سطح، متن واحدی به چهار گروه شرکت‌کننده داده شد تا ترجمه کنند. سپس ترجمه‌ها ارزیابی شد تا کیفیت ترجمه‌ها مقایسه شود. در مرحلة بعد سنجه‌های پیچیدگی و صحت در متون ترجمة فارسی چهار گروه بررسی شد. نتایج نشان داد که کیفیت ترجمة چهار گروه تفاوت معناداری نداشت. همچنین، در پنج سنجه صحت و پیچیدگی، تنها در سنجة فرعی شکل‌های فعلی صحیح تفاوت معناداری بین عملکرد چهار گروه شرکت‌کننده وجود داشت. نتیجة کلی حاکی از آن است که به‌نظر می‌رسد تدریس دو درس ساخت زبان فارسی و نگارش فارسی بیشتر با هدف افزایش دانش زبان دانشجویان بوده است و چندان در جهت افزایش توانش راهبرد شرکت‌کنندگان نبوده و در مجموع، تاثیر معناداری بر ترجمة دانشجویان نداشته است.

The Effect of Target-Language Metalinguistic Awareness on Textual Features of Translation from English to Persian: Persian Writing and The Structure of Persian Language in Focus

AbstractFrom among the necessary competencies for translators is an awareness of the source and target languages. For this purpose, some courses, including The Structure of Persian Language and Persian Writing are included in the Iranian B.A. program of English Translation. In the current study, the researchers investigated the effect of these two courses on the quality and textual features, including accuracy and complexity, of Persian translations from English. The sampling was purposive and the type of research was expost facto. Four groups were selected: one group (N=19) had passed The Structure of Persian Language, one group (N=15) had passed Persian Writing, one group (N=41) had passed both, and one group (N=20) had passed none of the courses. After the administration of a placement test, a text was given to the four groups of participants to translate. The quality of translation and measures of accuracy and complexity were examined in the Persian translation texts to see if there were any significant differences among the four groups. The results indicated that the quality of translation was not significantly different among the four groups. In accuracy measures, the group which had passed none of the above courses showed a significantly lower performance on correct verb forms as compared to the three other groups, but there were no significant differences between the four groups in terms of the other measures. Based on the results, it seems that these two courses are taught with the aim of increasing the linguistic knowledge of the students and not increasing their strategic subcompetence and, in general, had no significant effect on the translation of the participants.