نقد تطبیقی سفر قهرمان درون در داستان‌های «جاناتان مرغ دریایی» و «شازده کوچولو» براساس نظریة پیرسن

داستان جاناتان مرغ دریایی و شازده کوچولو گزارشی از سفرهایی تمثیلی برای رسیدن به کمال‌اند. کمپبل معتقد است قهرمان در سفر به‌سوی ناخودآگاه نخست باید از سرزمینی که بدان خو گرفته عزیمت کند و سپس در مکانی ناآشنا، با نیروهایی ناشناخته رویارو شود و آزمون‌هایی را از سر بگذراند و سپس با رهاورد این سفر برای ایجاد تحول به سرزمین خویش بازگردد. پیرسن که از شارحان نظریه‌ تک‌اسطوره‌ ژوزف کمپبل است، اعتقاد دارد که قهرمان در طول سه مرحله سفر خود، باید دوازده کهن‌الگوی معصوم، یتیم، جنگجو، حامی، جوینده، ویرانگر، آفریننده، فرزانه، حکمران، لوده، عاشق و ساحر را در روان خویش بپرورد تا به مرحله‌ شناخت خویشتن و تولد دوباره برسد. بررسی دو داستان از این منظر، نشان می‌دهد که هر دو داستان این دوازده کهن‌الگو را در ژرف‌ساخت خود در قالب نمادهایی پرورش داده‌اند تا قهرمان را به‌سوی فردیت رهنمون شوند. با این تفاوت که توالی مراحل ظهور برخی از این کهن‌الگوها در دو داستان با نظریه‌ پیرسن رعایت نشده است.

Comparative Criticism of Awareness of the Inner Hero in Two Stories “Jonathan Livingston Seagull” and “The Little Prince”

Abstract ;The story “Jonathan Livingston Seagull” by Richard Bach and the story “the Little Prince” by Antoine de SaintExupéry which have been written in the form of two pilots, and are reports of allegorical journeys for selfknowledge and perfection. Campbell believes that on a journey to the unconscious the heroes must first leave their land for an unknown land, and face with unknown forces and passes experiences and then return to their homeland with the help of this journey to make a transformation. Pearson, who is a contributor to Joseph Campbell apos;s singlemythological theory, believes that during three stages of the journey, the hero must develop twelve Jungian archetype: innocent, orphan, warrior, patron, cursor, destroyer, creator, old man, ruler, farce, lover and the witch in his own psyche to reach the stage of selfknowledge and rebirth. A review of two stories from this perspective, suggests that both stories have raised these twelve patterns in their deepest structure in the form of symbols that lead the hero toward individuality. However, the sequence of the emergence of some Jungian archetypes in two stories is not observed by Pearson’s theory.