نقش ارتباطات و مهارتهای ارتباطی در دوران حکومت حضرت علی (ع)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
اسگندری کریم ,نقیپورفر ولی الله
|
منبع
|
پژوهش نامه علوي - 1393 - دوره : 5 - شماره : 10 - صفحه:1 -18
|
|
|
چکیده
|
در طول عصرهای متمادی، بهویژه عصر حاضر، «ارتباطات» (communication) بهعنوان سرمایۀ اجتماعی در کنار سرمایههای طبیعی، فناورانه و انسانی اهمیت فوقالعاده یافته است. به این دلیل هر مدیری باید کوشش کند با ایجاد ارتباط دوجانبه مثبت، حسن تفاهم و احساس رضایت متقابل و سازنده را بهوجود آورد و با تامین نیازهای مادی و معنوی افراد، زمینه ایجاد تفاهم، احساس رضایت و خرسندی متقابل کارکنان و کارگران را با یکدیگر فراهم سازد تا از این طریق، باعث ایجاد انگیزش و رشدیافتگی افراد در راستای رسیدن به اهداف سازمان شود. از طرفی، اسلام، چکیدۀ تمامى ادیان آسمانی و حاصل زحمات همۀ انبیاى الهى است. اسلامى که با «الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی ورضیت لکم الاسلام دینا» (احزاب: 33) کامل شد و نعمت را بر انسان تمام کرد. اسلام پس از وفات پیامبر اکرم (ص) دچار کمبودها، انحرافات و مصائب متعددی شد که با شروع حکومت و رهبری پیامبرگونۀ حضرت علی (ع) به جایگاه اصلی خویش بازگشت. حکومت آن حضرت، همانند دیگر حکومتها، به مدیران و امیرانی نیاز داشت که با داشتن مهارتهای ارتباطی موثر، درپی جلب رضایت و خرسندی کارکنان و مراجعان باشند و نیز با ایجاد این ارتباط موثر و دوسویه، حکومت را در رسیدن به اهداف خود یاری کنند. از این رو در مقالۀ حاضر برآنیم تا با تشریح ابعاد ارتباطات و مهارتهای ارتباطی، نقش آن را در دوران حکومت حضرت علی (ع) مشخص سازیم.
|
کلیدواژه
|
کلیدواژهها: ارتباطات ,مهارتهای ارتباطی ,حکومت ,حضرت علی (ع)
|
آدرس
|
دانشگاه پیام نور, ایران, دانشگاه قم, ایران
|
|
|
|
|
|
|