واقعه غدیر در آیینه اشعار سید‌حمیری

شعر و ادبیات هر قوم آیینه افکار، باورها، و گرایش‌‌های آن است. نماد تفکر، اعتقادات، و فرهنگ مکتبی شیعه نیز در آیینه‌‌ ادبیات آیینی شاعران ولایی شیعی متجلی است. از آن‌جا که غدیر نماد تشیع است، چندان هم گزافه نیست اگر شعر غدیر را با شعر شیعی هم‌خانواده و هم‌سو به‌شمار آوریم. چرا‌که شعر شیعی نشیت‌گرفته از باورهای ناب معتقدان به ولایت علوی است و آب‌راهه‌‌ زلال و پایان‌ناپذیر آن غدیر ‌خم است. در میان وقایع اسلام، تنها واقعه‌‌ غدیر است که از همان لحظات وقوع، قطعه شعری به‌مثابه سند دایمی ضمیمه‌‌ آن است. شعر باوزن و قافیه آن مدرک ماندگاری در پرونده‌‌ غدیر است که سینه‌به‌سینه حفظ شده و با توجه به اهمیت ادبی آن در کتاب‌‌ها ثبت شده است. ادبیات عرب نیز، که بعد از اسلام، راهی دراز پیموده و پانزده قرن فراز و‌‌ نشیب‌‌ها را پشت سر گذاشته است، خطوط روشنی را در خلال مضامین شعری خود نشان می‌‌دهد. یکی از این خطوط روشن، توجه به واقعه‌‌ غدیر است که در شعر اکثر شاعران عرب متجلی است. سید‌حمیری یکی از شعرای بزرگ اهل ‌‌بیت است که درباره غدیر اشعار بسیاری دارد. وی با بهره‌‌گیری از ذوق و قریحه‌‌ ناب خود، چکامه‌‌های زیبا و ماندگاری در توصیف مقام شامخ و فضایل اخلاقی امام علی (ع) و به‌وی‍ژه واقعه غدیر ‌خم از خود به یادگار گذاشته است. این شاعر مشهور شیعی با بیت ‌بیت اشعار خود، حقانیت علی و خاندانش را یادآوری کرده و منکران آفتاب آسمان ولایت را به زانو در‌آورده است. مقاله حاضر بر آن است تا این رویداد عظیم تاریخی (غدیر خم) را در خلال اشعار سید‌حمیری به‌تصویر کشد.