صحیحین (بخاری و مسلم) و اعتماد به روایات نواصب

از شرائط قطعی اعتبار حدیث نزد اهل سنت، عدالت راوی است، یکی از اموری که بر عدالت راوی خدشه وارد می نماید نصب و عناد با اهل بیت(ع) و در راس آنها علی(ع) است؛ در میان اهل سنت، «صحیحین» از بالاترین اعتبار برخوردارند و روایاتشان، بدون نیاز به بررسی، پذیرفته می شود. سوال این است که آیا این شرط از عدالت راوی – که موجب اطمینان از صحت روایت است - در این دو کتاب رعایت شده است؟ انصاف و تحقیق و حتی اعتراف برخی دانشمندان اهل سنت، حاکی از عدم وجود این شرط در راویان صحیحین است. از جمله اینکه آنها، به برخی از نواصب اعتماد کرده و در صحیحین از آنها نقل حدیث نموده اند که این امر می تواند پایه های اعتماد مطلق به آنها را سست نماید. پژوهش حاضر که بر روش توصیفی – تحلیلی استوار است به بررسی این امر مبادرت نموده و با تکیه بر منابع اهل سنت، به معرفی تعدادی از راویان ناصبی در روایات صحیحین پرداخته است.

the sahihayn (bukhari and muslim) and trusting the traditions of nawasib

one of the definitive conditions for the validity of hadith among sunnis is the narrator’s justice. one of the things that impairs the narrator’s justice is opposition to the ahl al-bayt (a.s.), with ali (a.s.) as their leader. among ahl al-sunnah, the sahihayn ones have the highest credibility and their narrations are accepted without the need for investigation. the question is whether this condition of the justice of the narrator - which ensures the authenticity of the narration - has been met in these two books?fairness and research and even the confession of some sunni scholars indicate the absence of this condition in the sahihayn narrators. one of them is that they trust some of the nasebis and have narrated hadiths from them in the sahihayn, which can weaken the foundations of absolute trust in them. the current research, which is based on the descriptive-analytical method, has attempted to investigate this matter and, relying on sunni sources, has introduced a number of nasebi narrators in sahihayn hadiths.