بینامتنیتِ سیمای علی (ع) در اشعار سنایی و ناصرخسرو

از منظر کریستوا هر متنی با فرهنگ ها و متون گذشته ارتباط دارد و در گفتوگو با آنها به وجود می آید. اشعار سنایی با اشعار ناصرخسرو در موضوعات گوناگون ارتباط خاص و معناداری دارد. موضوع امام علی(ع) به نحو گسترده در اشعار هر دو شاعر بازتاب یافته است و هر دو متن، امامت و سیمای آن حضرت را به تصویر کشیده اند. در تحقیق حاضر که به روش توصیفی- تحلیلی و به صورت کتابخانه ای اجرا شده است، اشعار سنایی و ناصرخسرو را بر پایۀ نظریۀ بینامتنی کریستوا و ژنت بررسی کرده ایم. نتیجه آنکه: متن حاضر در مباحث مختلف به طور آگاهانه ناظر به متن غایب است و مضمون متن غایب را با صورت و بیانی متنوع، خلّاقانه و هنری تر به مخاطب انتقال میدهد. بیشتر شیوه های بینامتنی کریستوایی که در اشعار دو شاعر دیده می شود، به نفی متقارن و نفی بخشی مربوط است و در برخی مضامین نیز سنایی با عدول از نظرگاه ناصرخسرو، با خلاقیت و رویکرد دیگری به نفی کامل متن غایب می پردازد.

Investigating the intertextuality of Ali’s (AS) image in the poems of Sanai and Naser Khosrow

From Christova’s point of view, every text is related to the cultures and texts of the past and is created in dialogue with them. Sanai’s poems have a special and significant connection with Naser Khosrow’s poems on various subjects. The subject of Imam Ali (as) is widely reflected in the poems of both poets, and both depict the text of the Imamate and the image of that Imam. In the present study, which is descriptiveanalytical and librarybased, we examine the poems of Sanai and Nasser Khosrow based on the intertextual theory of Christova and Genet. The result is that the present text in different topics consciously observes the absent text and conveys the content of the absent text to the audience with various, creative and artistic forms and expressions. Most of Christie’s intertextual methods, which are seen in the poems of the two poets, are related to symmetrical negation and negation, and in some subjects Sanai, by deviating from Naser Khosrow’s point of view, creatively and with a different approach, completely negates the missing text.