راست آزمایی جایگاه ابن حجاج بغدادی نزد امیرالمومنین(علیه السلام) مطالعه موردی: نقد تاریخی روایت الدُّرُ النَّضید

ابن حجاج بغدادی، شاعر امامی مذهب قرن چهارم و سُراینده قصیده «الفائیّة» می باشد. وی با عضدالدوله بویهی و شریف مرتضی معاصر بوده است. کتاب الدُّر النَّضید تالیف سید بهاءالدین علی بن عبدالحمید الحسینی، برای نخستین بار روایتی را در مورد مناسبت و زمان خواندن قصیده «الفائیّة» توسط ابن حجاج گزارش می کند، که بیش از آنکه به یک رخداد تاریخی نزدیک باشد به داستانی ذهنی می ماند. مقاله حاضر با روش توصیفی تحلیلی در مقام آن است که به نقد روایت مذکور بپردازد.  با توجه به سن اندک شریف مرتضی، دلخوری سید مرتضی از عضدالدوله، عدم ذکر روایت الدُّر النَّضید در مصادر تاریخی، آشفتگی در روایت، عدم اعتبار خواب نزد شریف مرتضی، مردود بودن فحاشی در منطق اهل البیت(علیهم السلام)، روشن می شود روایت کتاب الدُّر النَّضید که به منظور ترسیم جایگاهی رفیع برای ابن حجاج نزد امیرالمومنین و ائمه اطهار(علیهم السلام) و مقدس نمایی شخصیت وی، برای نخستین بار گزارش شده است؛ فاقد اعتبار تاریخی کافی و محل تردید، بلکه مردود است؛ و در نتیجه عذرخواهی شریف مرتضی از ابن حجاج پذیرفتنی نیست.