تاثیر هگل در توضیح هنجاری نسبت سوژه و ابژه براساس نسبت باید و هست در اندیشه ماکیاولی

پیش از ماکیاولی برای اینکه گذار از سوژه به ابژه قابل توضیح باشد مفاهیمی نقش محوری در گذار از سوژه به ابژه و یا بالعکس را توجیه می‌کرد که اساسا مفاهیمی الهیاتی - متافیزیکی به حساب می‌آمدند، اما ماکیاولی در اندیشه سیاسی خود به تعریف جدیدی از نسبت هست و باید دست یافت که بعدها هگل در تفسیری پیچیده - و نقد دیدگاه کسانی چون کانت و فیشته که به جدایی قلمرو هست و باید پرداخته بودند – توانست در هستی‌شناسی خود از آن بهره بگیرد. هگل با تاثیر از ماکیاولی به جای استنتاج باید از امور انتولوژیکال و متعالی آن را در میانه واقعیات موثر این‌جهانی قابل جستجو دانست و به این وسیله توانست تقدم سوژه بر ابژه را که توسط کانت توضیح فلسفی یافته بود مورد انتقاد قرار دهد و رابطه دیالکتیکی میان آن دو را از ساحت هنجاری مطالعه کند. نگارندگان در این مجال می‌کوشند تا با ارائه تفسیری جدید از مساله هست و باید در اندیشه ماکیاولی، منطق گذار هگل از سوژه به ابژه را توضیح دهد و چگونگی جایگزینی منطق هنجاری به منطق متعالی را در این باب به تفصیل آشکار کند.

hegel’s influence on the normative explanation of the relationship between subject and object based on the ratio of must and is in machiavelli’s thought

before machiavelli, in order to explain the transition from subject to object, he justified concepts that played a pivotal role in the transition from subject to object, or vice versa, which were essentially theological-metaphysical concepts, but machiavelli in his political thought defined there is a new relation, and it must be achieved, that hegel was later able to use in his ontology in a complex interpretation - and a critique of the views of the likes of kant and fichte, who are and should have dealt with the separation of territory. influenced by machiavelli, instead of inferring, hegel’s ontological and transcendent affairs should be sought in the midst of the effective facts of this world, and thus he was able to criticize the precedence of subject over object, as philosophically explained by kant, and the dialectical relation. study between the two from a normative point of view. the author tries to present a new interpretation of the problem and must explain in machiavelli’s thought the logic of hegel’s transition from subject to object and how to replace normative logic with transcendent logic in this regard.