معنای وجود و مواجهه با آن نزد هوسرل و هایدگر

ادموند هوسرل پایه گذار پدیدارشناسی در معنای خاص و جدید کلمه است‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ وی با این نهضت فکری تحولی در فلسفه غرب پدید آورد. پدیدارشناسی استعلایی هوسرل روشمند (متدولوژیکال) است و در زمانه بحران علوم و فلسفه اروپایی آن‌را یگانه طریق مبتنی ساختن بنای معرفت بر پایه‌ایی خلل‌‌‌ناپذیر می‌دانست‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ پدیدارشناسی هوسرل به توصیف آگاهی محض و افعال آگاهی و نحوه روی آوری آن می‌پردازد، جهان او، جهان آگاهی است که به‌واسطه قصدیت و تقلیل‌های استعلایی قوام می‌گیرد‌‌‌‌‌‌. هایدگر کل تاریخ فلسفه غرب را تاریخ غفلت از وجود و فلسفه خود را حول محور پرسش از مفهوم وجود پدید آورد‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ از نظر هایدگر مبدئیت آگاهی در نظام فکری هوسرل منجر به‌بسط سوبژکتیویسم و انفکاک از وجود گردیده، آن‌را درادامه سنت ایدآلیسم غربی قرار داده است‌‌‌‌‌‌. پدیدارشناسی هرمنوتیکی و فلسفی هایدگر به‌اعتباری در جهت تصحیح پاره‌ایی نارسائی های سیستم فکری هوسرل است. از نظر هایدگر انسان به‌عنوان موجودی متمایز از سایر موجودات، که وی آن‌را به دازاین تعبیر می‌کند‌‌‌‌‌‌،‌‌‌‌‌‌ به وجود گشودگی و استعلاء دارد. لذا آگاهی نیز شانی از نحوة هستی دازاین و به تَبَع آن است‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ این دو فیلسوف علی‌رغم مقاصد فکری مشترک پاره‌ایی تمایزات نیز در سلوک فکری و نحوة مواجهه شان با مسالة وجود دارند. این مقاله در صدد بررسی این تمایزات است.

The Meaning of Being in Husserl and Heidegger’s Philosophies

Edmund Husserl was the principal founder of phenomenology that carried new and special meaning to word of phenomenology‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ With his intellectual movement he developed a revolution in Western philosophy that had farreaching effects on it‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ Husserl’s transcendental phenomenology is systematic and methodological and at the crisis time of the science and philosophy in Europe his phenomenology is seen as the only way to solve the crisis and build a new foundation of knowledge on a solid basis‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ Husserl’s Phenomenology introduced pure consciousness, describes the acts of consciousness and its organization‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ In general, his world is the world of consciousness that is shaped by intentionality and transcendental reductions‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ Heidegger introduced the whole history of Western philosophy as the history of ignorance of Being and introduced his philosophy as a question of existence’s the concept of Being. For Heidegger, the origin of consciousness in Husserl’s intellectual system has led it to the development of subjectivism and the separation of Being and Heidegger believed that it is the continuance of the tradition of Western idealism‌‌‌‌‌‌. Heidegger’s hermeneutic and philosophical phenomenology is aimed to clarification and correction of Husserl’s intellectual system that he thought is not persuading‌‌‌‌‌‌.‌‌‌‌‌‌ In his view, human being is distinguished from other beings because of openness and transcendence so he called it as Dasein, that Consciousness is a sign of his existence and its consequence‌‌‌‌‌‌. Despite of the common intellectual philosophical systems elements among two philosophers, there are some differences in their principles that the article tries to deals with this issue‌‌‌‌‌‌.