توزیع عادلانه قدرت و مناصب سیاسی از دیدگاه ارسطو

دغدغه اصلی ارسطو در این بحث، مساله استحقاق و شایستگی در حکومت و تقسیم مناصب آن است بدین منظور او به بررسی نظام های سیاسی مختلف پرداخته و ایرادات آن نظام ها را از این لحاظ بیان می کند او می گوید در امر حکومت و تقسیم مناصب باید سهم هر کس در حفظ و نگهداری و فراهم آوردن عناصر هستی و سازمان حکومت، معیار قرار گیرد. همچنین او بیان می کند که معیار سنجش درستی و نادرستی این حکومت ها فراهم آوردن هر چه بیشتر « نفع مشترک» است. یعنی حکومت هایی که به دنبال  نفع فرمانروایان باشند حکومت هایی نادرست و غیرعادلانه و حکومت هایی که به دنبال نفع افراد جامعه باشند حکومت هایی صحیح و عادلانه اند سپس با این معیار به تشریح بهترین نظام سیاسی می پردازد و آن را نظامی می داند که افراد در آن به تناوب فرمانروا و فرمانبرداری می شوند چرا که تنها از این طریق است که می توانند به فضیلت کامل (عدالت) دست پیدا کنند. ولی نهایتا نتیجه می گیرد که این نظام قابلیت اجرایی ندارد بنابراین نظامی ترکیبی را معرفی می کند که شایستگان در راس هرم قدرت قرار دارند و توده مردم وظیفه نظارت و برگزیدن آن ها از طریق شورا و انجمن نمایندگی برعهده دارند.

just distribution of offices and rule in Aristotle

Aristotle’s main concern in this discussion is the issue of merit in rule and the division of its offices. For this purpose, he examines different political regimes and expresses the objections of those regimes in this regard. He says the distribution of political offices should be based on everyone’s contribution to the preservation and provision of the elements of existence and the organization of rule. He also states that the standard of correct and errant regime is provide as much common advantage as possible. That is, regimes that seek the benefit of rulers are errant and unjust regimes, and regimes that seek the benefit of the people of society are correct and just. Then, with this standard, he describes the best political regime. He says that this is the regimes consist in serious human beings are ruling and being ruled with a view to the life in accord with virtue. But in the end he concludes that this regime is not feasible, so he proposes a mixed arrangement in which the best hold the ruling offices while the multitude share in deliberation and judging.