مناسبات «فلسفه و ترجمة فرهنگی» در ایران معاصر مطالعة موردیِ سیرحکمت دراروپا

ترجمة فرهنگی، ترجمه‌ای است که پیام متن و فرهنگ مبدا را با فرهنگ مقصد سازگار می‌کند. چنین ترجمه‌ای غالباً افزایش و کاهش‌هایی به‌همراه دارد و ترجمه‌ای وفادارانه نیست. در ترجمة فرهنگی مترجم برای انتقال مفاهیم و حتی تجارب فکری فراتر از معنای مفردات، به بافت و زمینة فرهنگی(context) مبدا و ظرائف و اقتضائات مختصات فرهنگ مقصد توجه جدی می‌کند. اگر بخواهیم با اصطلاحات رایج در سنت اسلامی سخن بگوییم، ترجمة فرهنگی فلسفه و اندیشة اروپایی مستلزم نوعی اجتهاد فکری اندیشه‌ای است. این فرایند اجتهاد محتاج پیش‌نیازهایی چون تسلط به روح فرهنگ و اندیشة مبدا از سویی و توجه به ظرفیت و ظرائف فرهنگ مقصد از سوی دیگر است. نمی‌توان گفت که محمدعلی فروغی در سیر حکمت در اروپا تمام پیش‌شرط‌ها و اقتضائات ترجمة فرهنگی را داشته و در کاروبار فکری خود لحاظ کرده، اما می‌توان این ادعا را به مسند تبیین و توضیح نشاند که سیر حکمت در اروپا، فراتر از یک ترجمة مکانیکی صرف و به‌نوعی در آستانة ترجمة فرهنگی فلسفه و اندیشة غربی به زبان فارسی و فرهنگ ایرانی قرار دارد. این مقاله در خدمت توضیح همین مدعاست. این مقاله با تاکید بر خوانش فروغی از کانت به‌مثابة فیلسوف تجدد و مدرنیته گامی کوچک در این جهت برداشته است.

The Relations of Philosophy and Cultural Translation in Contemporary Iran Case study(The Development of Wisdom in Europe/Seyr-E Hekmat Dar Urupa)

cultural translation is a translation that adaptsthe text message and the source culture to the target culture. Such a translation often increases and decreases and is not a verbal translation. In cultural translation, the translator transcends the meaning of the material, the context, and the context of the source, paying attention to the specifics and requirements of the coordinates of the target culture for the transfer of concepts and even intellectual experiences. According to the common terminology of the Islamic tradition, the cultural translation of European philosophy and thought requires a kind of ijtihād. this process requires prerequisites such as mastering the spirit of culture and thought of origin on the other hand, and paying attention to the capacities and specifications of the target culture on the other. We can not claim that Foroughi, in the Seyre Hekmat dar Oroupa (Development of wisdom in Europe), has all the preconditions and requirements for cultural translation. In his work and his mind, it can be argued that the development of wisdom in Europe is beyond mere mechanical translation and is somewhat in the midst of the cultural translation of Western philosophy and thought in Persian and Iranian culture.