اصالت اقتدار: افلاطون و هابز

افلاطون و هابز از برجسته ترین فیلسوفان سیاسی هستند  هستند که  بر ضرورت تشکیل حکومت مقتدر تاکید کرده اند. تفوق حکومت مقتدر و ویژگی های آن در فلسفه سیاسی این دو فیلسوف برخاسته از اوضاع زمانه شان و مبتنی بر مبانی مابعدالطبیعی اندیشه آن ها است. افلاطون حکومت مطلقِ علمی اخلاقی را به قصد پایان دادن به هرج و مرج های علمیاخلاقی، حکومتی مطلوب و عملی شمرده است و هابز حکومت مطلق سیاسی امنیتی را به انگیزه پایان دادن به نا امنی های سیاسی امنیتی مطرح کرده است. پرسش اصلی ما در این مقاله این است که: افلاطون و هابز چگونه بر پایه مختصات نظام مابعدالطبیعی شان، حکومت های مقتدر خود را تدوین کرده اند؟مدعای اصلی مقاله این است که نگرش های هابز درباره سرشت انسان تقلیل گرایانه و بدبینانه است و هابز برخلاف افلاطون تلاشی برای ارائه و طرح زندگی مدنی نیکو و بهتر برای انسان نکرده است.این در حالی است که فلسفه افلاطون به دلیل آرمان های تربیتی اش انسان گرایانه تر است و افلاطون حکومتی را ترجیح می دهد که شهروندانش را نه در طراز بهایم و در مرتبه شهوت و غضب، بلکه در مرتبه آدمیت می خواهد. یعنی او انسان را به طراز فضیلت انسانی که همان فعالیت عقلی است ارتقا دهد.