ستمگری اکثریت و زورگویی عرف در دموکراسی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
پیک حرفه شیرزاد
|
|
منبع
|
غرب شناسي بنيادي - 1396 - دوره : 8 - شماره : 2 - صفحه:29 -56
|
|
چکیده
|
این مقاله در پیِ نشان دادن این نکته است که «دموکراسی» لزوماً «آزادی» و «حقوق بشر» را تضمین نمی‌کند و علل پیدایش این ناسازگاری و راهکارهای سازگار کردن آنها را در آرای جِیمز مَدیسن، اَلِکسی دو تُکویل و جان استوارت میل واکاوی می‌کند. «پدران بنیان‌گذار آمریکا» و «نویسندگان مقالات فدرالیست» به احتمال پیدایش این ناسازگاری پی برده و با پیروی از لاک و مُنتِسکیو مجموعه‌ای از «ابزارهای قانونی» را برای پاس‌داری از «آزادی» و «حقوق بشر» پیش‌نهاد کرده بودند. باوجوداین، این مقاله با تفکیک «علل اجتماعی و فرهنگی» از «علل سیاسی و قانونی»، به‌کارگیریِ «ابزارهای قانونی» صرف را برای حل این مشکل راه‌گشا نمی‌‌داند و با بهره‌گیری از مشاهدات و استدلال‌های تکویل در دموکراسی در آمریکا، تمایز او میان «زورگویی ملایم» و «ستمگری اکثریت» و نیز مفهوم «توافق همگانی» در جعل رضایت نوآم چامسکی و اِدوارد اِس. هِرمن، گونه‌های محتمل «ستمگری» و «زورگویی» در یک نظام دموکراتیک، تاثیر «زورگویی ملایم» بر «خودسانسوری»، «فشارهای سیاسی و اجتماعی بر دگراندیشان» و ناکارآمدی «ابزارهای قانونی» صرف را در حل این مشکلات واکاوی می‌کند. در پایان، بسط نظریه «زورگویی ملایم» در نظریه «زورگویی عرف» میل و راهکارهای نظری و عملی او برای حل این مشکل واکاوی می‌شوند.
|
|
کلیدواژه
|
دموکراسی، ستم گری اکثریت، زورگویی عرف، مدیسن، تکویل، میل
|
|
آدرس
|
دانشگاه بین المللی امام خمینی, گروه فلسفه, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
shirzad.peik@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|