مدیریت بحران و مکان‌یابی بهینه پایگاه‌های اسکان موقت با استفاده از منطق فازی و مدل تحلیل شبکه‌ای (مطالعه موردی: شهر پیرانشهر)

اصولاً مخاطرات محیطی سالانه خسارات مالی و جانی فراوانی به همراه می‌آورد و یکی از ضروری‌ترین اقدامات در این زمینه، به‌کارگیری اصول مدیریت بحران است. اولین و مهم‌ترین نیاز اساسی آسیب دیدگان ناشی از مخاطرات محیطی داشتن یک سرپناه می‌باشد و در واقع اسکان موقت ازجمله اقدامات مهم مدیریت بحران است. بدین منظور در این پژوهش به مکان‌یابی بهینه پایگاه‌های اسکان موقت شهر پیرانشهر با استفاده از الگوریتم فازی و مدل anp پرداخته‌شده است. اطلاعات مورد نیاز از طریق نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال1390، طرح‌های جامع و تفصیلی شهر و سایر یافته‌های مرتبط با موضوع اخذ گردیده است. به‌منظور تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای auto cad، arc gis، super decisions، idrisi استفاده شده است. پس از تعیین معیارهای موثر در امر مکان‌یابی اسکان موقت به تهیه لایه‌ها و نقشه‌های مختلف شامل ده لایه تراکم جمعیت، هم‌جواری کاربری‌ها، آسیب‌پذیری، دسترسی به راه، مراکز درمانی، مراکز آموزشی، مراکز انتظامی، فضای سبز، اراضی بایر و ایستگاه‌های آتش‌نشانی اقدام شد. سپس نقشه مکان‌های مناسب جهت اسکان موقت تهیه و با تلفیق این لایه‌ها به ارائه نقشه نهایی تدقیق شده مکان‌یابی بهینه پایگاه‌های اسکان موقت در پیرانشهر اقدام شد. نتایج حاصل از تحلیل یافته‌ها بیانگر آن است که در مجموع 17 هکتار از اراضی شهری متشکل از 4 پارک، 7 مدرسه و چند قطعه زمین بایر به‌عنوان بهترین مکان‌ها و با سازگاری بسیار بالا به‌عنوان پایگاه‌های اسکان موقت قابل‌برنامه‌ریزی هستند.