تحلیل فضایی تاب‌آوری مناطق شهری در برابر زلزله (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)

گسترش جمعیت شهرنشینی به بیش از دو سوم جمعیت جهان تا سال 2050 ازیک ‌طرف و پیش بینی رشد ریسک مخاطرات طبیعی در آینده از طرف دیگر، لزوم توجه مدیران، برنامه‌ریزان و سیاست گذاران شهری را به مسئله تاب آوری بیشتر جوامع در مواجهه با مخاطرات طبیعی به نمایش می گذارد. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر، تحلیل فضایی تاب‌آوری مناطق شهری در برابر زلزله در شهر کرمانشاه است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و به لحاظ روش انجام توصیفی - تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شهروندان شهر کرمانشاه است که با استفاده از فرمول کوکران 385 نفر به‌عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه صورت گرفته است و از روش های توصیف فراوانی ابعاد و گویه ها و آزمون های تی تک نمونه ای، فریدمن و کروسکال والیس و روش cv جهت تحلیل داده ها استفاده شده است. یافته های نشان می دهد؛ تاب آوری شهر کرمانشاه در همه شاخص ها (آگاهی، دانش، مهارت، نگرش و سرمایه اجتماعی ) در حد متوسط است ، همچنین شاخص نگرش بیشترین اهمیت را در تاب آوری داشته است و شاخص‌های؛ آگاهی، سرمایه اجتماعی، دانش و مهارت در رتبه های بعدی قرار دارند. نتایج آزمون کروسکال والیس هم نشان می دهد، تفاوت معنادار بین مناطق هشت گانه در کلانشهر کرمانشاه از لحاظ کل شاخص های تاب آوری وجود دارد و اینکه وضعیت مناطق هشت گانه در یک سطح نمی باشند. در بین شاخص ها بیشترین نابرابری مربوط به شاخص آگاهی و کمترین مربوط به شاخص سرمایه اجتماعی است. در کل تحلیل فضایی تاب آوری در شهر کرمانشاه در حد متوسط و در بین مناطق تفاوت وجود دارد.

spatial analysis of resilience of urban areas against earthquak (case study: kermanshah city)

the expansion of the urban population to more than two-thirds of the world’s population by 2050 on the one hand and the prediction of the growth of the risk of natural hazards in the future, on the other hand, necessitate the attention of managers, planners, and urban policy makers to the issue of greater resilience of societies in the face of natural hazard. the aim of this research was to analyze the spatial resilience of urban areas against earthquakes in kermanshah. this study used a descriptive-analytical method. the statistical population consisted of the citizens of kermanshah city, 385 people were selected as a statistical sample using cochran’s formula. for analyzing the data, one-sample t-test, friedman, kruskal wallis, and cv method were used. the findings showed that the resilience of kermanshah city in all indicators (awareness, knowledge, skills, attitude and social capital) is average. the attitude index is the most important regarding resilience and awareness, social capital, knowledge, and skill are respectively in the next ranks. the results of the kruskal-wallis test showed that there is a significant difference between the eight regions in kermanshah metropolis in terms of all resilience indicators and that the status of the eight regions are not at the same level. among the indicators, the highest inequality is related to the awareness index and the lowest is related to the social capital index. in general, the spatial analysis of resilience in kermanshah city is average and there are differences between regions.