بررسی رابطه تاب‌آوری مکانی و تاب‌آوری فردی نواحی مشمول طرح اسکان مجدد (مطالعه موردی: نواحی سیل‌زده شرق استان گلستان)

هدف این تحقیق، بررسی رابطه تاب آوری مکانی و تاب آوری فردی در نواحی مشمول طرح اسکان مجدد واقع در شرق استان گلستان است که از جنبه هدف، کاربردی است و از جنبه جمع‌آوری داده ها از نوع پژوهش های پیمایشی به شمار می آید. جامعه آماری نیز سرپرستان خانوارهای مشمول طرح اسکان مجدد به تعداد 1610 خانوار در شهر جدید فراغی و 730 خانوار سه روستای جابه جا شده در سال 1395 است. ازاین رو پنج محله پاشایی، قپان سفلی، خوجلر، آق تقه و چاتال از شهر جدید فراغی (الگوی تجمیع) و روستای قولاق کسن (الگوی جابه جایی محدود) جهت نمونه برداری انتخاب شدند. جهت تعیین تعداد پرسشنامه مورد نیاز (حجم نمونه) از فرمول کوکران استفاده گردید. با توجه به فرمول کوکران تعداد 360 خانوار برای تکمیل پرسشنامه انتخاب گردیدند. همچنین جهت بررسی تاب آوری فردی پاسخگویان از نسخه اسپانیایی پرسشنامه تاب آوری کونور– دیویدسون استفاده شد. بررسی وضعیت تاب آوری فردی در هر دو الگوی موردمطالعه نشان دهنده عدم تاب آوری فردی جوامع موردمطالعه در هر سه زیر مقیاس تصور از شایستگی فردی، زیر مقیاس اعتماد به غریزه های فردی و زیرمقیاس پذیرش مثبت تغییر و روابط ایمن است. نتایج آزمون t نمونه­های مستقل نشان دهنده عدم وجود اختلاف معنی دار ابعاد اقتصادی، اجتماعی و کالبدی محیطی تاب آوری بین دو الگوی موردبررسی است. همچنین بین دو متغیر تاب آوری فردی و تاب آوری مکانی در هر دو الگوی موردمطالعه رابطه معنی دار وجود ندارد.

investigating the relationship between spatial resilience and individual resilience of areas subject to resettlement plan (case study of northeastern flooded areas of golestan province)

this study aims to evaluate the effects of the implementation of the resettlement approach on the resilience of local residents. this research is an applied study in terms of its objectives and a survey study regarding the data collection technique. the statistical population includes the heads of rural households in the studied villages. overall, there were 1610 households in the new city of feraghi and also 730 households in three villages displaced in 2016. given the formation of feraghi city by the accumulation of 11 adjoining displaced villages in the form of separate neighborhoods, five neighborhoods of pashayi, qapane sofla, khujehlar, aq toqeh, and chatal from the new city of feraghi (accumulation pattern) and qulaq kasan village (limited displacement pattern) were selected for sampling. the number of required questionnaires (sample size) was determined using the cochran formula according to which 360 households were selected at a 95% confidence interval and 0.05 error rate. the instruments were distributed among the households in a randomsystematic way. in addition, the spanish version of the connordavidson resilience scale was applied in order to assess the resilience of the respondents. according to the results, lack of individual resilience was observed in the studied population in both patterns, especifically in terms of three subscales of individual competency, trust in individual instincts, and positive acceptance of change and safe relationships. the ttest results related to independent samples were indicative of a significant difference between the two accumulated and limited displacement patterns in the psychological dimension. however, no significant difference was observed in the resilience of subjects in the two mentioned patterns regarding the economic, social, and environmental dimensions. moreover, pearson’s correlation coefficient showed no significant relationship between individual resilience and spatial resilience in both patterns.