تهیه نقشه‌های آسیب پذیری ماندابی شدن با استفاده از سنجش از دور و اطلاعات میدانی (مطالعه موردی: دشت قزوین)

حفاظت کیفی از آب های زیرزمینی، به دلیل کاربرد فراوان این منابع در بخشهای مختلف از جمله کشاورزی، صنعت و شرب، از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از راه های مناسب برای جلوگیری از آلودگی‌های آب زیرزمینی، شناسایی مناطق آسیب‌پذیر آبخوان، و مدیریت کاربری اراضی است. در این مقاله برای تعیین توان بالقوه آلودگی آب های زیرزمینی از چهار شاخصavi، god، drastic و  sintacsدر قسمتی از دشت قزوین استفاده شده است. داده ها و اطلاعات مورد استفاده مقاله شامل: تصاویر ماهواره‌ای جهت تهیه ی نقشه‌های کاربری اراضی و تعیین مناطق ماندابی، نقشه‌های 1:25000 برای زمین مرجع نمودن تصاویر ماهواره‌ای و نقاط نظارت، عمق آب زیرزمینی در سالهای مختلف، میزان بارندگی در منطقه، قابلیت انتقال و مقاومت ویژه ی ظاهری لایه ی آبدار، عمق سنگ بستر، بافت خاک سطحی، نفوذ پذیری منطقه، شیب منطقه، جنس لایه ی آبدار، ضخامت لایه ی آبدار، فراسنج هدایت هیدرولیکی، جنس ناحیه ی غیر اشباع، فراسنج تغذیه ی خالص و کاربری اراضی می باشند. به دلیل اهمیت شرایط ماندابی شدن و فراسنج کاربری اراضی در تعیین توان بالقوه خطر و آسیب‌پذیری، شرایط مربوط با به کارگیری تصاویر ماهواره‌ای مشخص شده اند. از روش حد آستانه و نقاط نظارتی، مناطق ماندابی دشت مشخص گردیده اند. عمق آب زیرزمینی با استفاده از اطلاعات چاه های منطقه و روش کریجینگ معمولی تعیین شده و پایین‌تر از حد بحرانی به دست آمده است. آسیب پذیری طبیعی به دلیل فراسنجهای موثر بیشتر، به عنوان شاخص برتر برای طبقه‌بندی آسیب‌پذیری انتخاب گردید. طبقه های آسیب‌پذیری منطقه براساس این شاخص به 6 دسته  بدون خطر آلودگی، آسیب‌پذیری خیلی کم، کم، کم تا مبه وسیله، مبه وسیله تا زیاد و زیاد تقسیم گردیده اند که نسبت هر طبقه به کل منطقه به ترتیب برابر 2/38، 20/73، 50/22،20/72، 5/95 و 0/05 درصد شد.