ارزیابی توان خودپالایی و نقش اکسیژن محلول در کیفیت آب رودخانه کر (مطالعه موردی: پایین دست سد درودزن تا دریاچه طشک بختگان)

رودخانه کر یکی از منابع آبی با ارزش در استان فارس بوده که از نظر زیست محیطی و اقتصادی از شرایط و ارزش بالایی برخوردار است. در این پژوهش به منظور آگاهی از روند تغییر‌ها و پیش‌بینی کیفیت آب رودخانه کر با توجه به طرح‌ها و برنامه‌های آینده توسعه شهری، کشاورزی و صنعتی، از نرم افزار qual2k استفاده گردیده است. با انجام مطالعات میدانی، تعداد 7 موقعیت مناسب به منظور انجام نمونه‌برداری در بازه پایین‌دست سد درودزن تا دریاچه طشکبختگان انتخاب و اکسیژن محلول در دو ماه شهریور و اسفند که به‌ترتیب کم‌آب ترین و پرآب‌ترین ماه‌های سال در منطقه مورد مطالعه هستند، با انجام نمونه‌برداری و آنالیز نمونه‌ اندازه‌گیری گردید. کمینه و بیشینه اکسیژن محلول شبیه‌سازی شده در ماه‌های اسفند و شهریور به‌ترتیب برابر 59/5 میلی‌گرم در لیتر در پل‌خان و 25/8 میلی‌گرم در لیتر در پل شهید غنی‌زاده، و 71/5 میلی‌گرم در لیتر در پل‌خان و 91/7 میلی‌گرم در لیتر در پل شهید غنی‌زاده می‌باشد. دلیل کاهش اکسیژن محلول در ایستگاه پل‌خان، ورود فاضلاب‌های مجتمع پتروشیمی شیراز و شهر مرودشت می‌باشد. از علت‌های افزایش میزان اکسیژن محلول پس از پل‌خان می‌توان به کم شدن اثر پساب خروجی از تصفیه‌خانه مرودشت و مجتمع پتروشیمی شیراز اشاره کرد. وجود پل‌ها و تاسیسات آب‌بند مانند بند امیر، پل رحمت آباد و بند حسن‌آباد می‌تواند باعث افزایش تلاطم و افزایش هوادهی و قدرت خودپالایی رودخانه کر و در نتیجه افزایش میزان اکسیژن محلول در آن شود.