ارزیابی عملکرد سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی در تامین نیاز غیرشرب ساکنین در شهرهای ساحلی کشور

به دلیل کمبود منابع آب قابل شرب و آلودگی های زیست محیطی آبهای زیرزمینی، و همچنین افزایش میزان تقاضا از منابع آب به دلیل رشد جمعیت، بسیاری از شهرهای ایران، بویژه شهرهای ساحلی، در تامین آب با دشواری هایی روبرو می‌باشند. جمع‌آوری آب‌ باران از سطح پشت بام ساختمان های مسکونی در شهرها و روستاها برای مصارف شرب و غیر شرب راه حلی عملی در کاهش بحران فزاینده تامین آب برای شهروندان است. از آن‌جایی که سطح وسیعی از مساحت غیر قابل نفوذ شهرها را پشت بام ساختمان های مسکونی تشکیل می‌دهد، حجم آب باران استحصالی از سطح پشت بام قابل توجه بوده و می‌تواند به عنوان یک جایگزین ارزشمند، یا یک منبع آب کمکی، باشد. در این تحقیق با شبیه سازی سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی در برنامه‌ی matlab برای سطح پشت بامهای 100، 200 و 300 مترمربعی در شهرهای ساحلی رشت، گرگان، بوشهر و بندرعباس، و بر اساس آمار بارندگی روزانه به مدت 50 سال برای هر چهار شهر، به تحلیل تامین نیاز آبی روزانه‌ی ساکنین از طریق جمع آوری آب باران در مخازن پرداخته شد. با توجه به نتایج این تحقیق می‌توان بیان داشت که اگر حجم مخازن و نیاز غیر شرب روزانه ساکنین بر اساس وضعیت فیزیکی ساختمان و شرایط آبشناسی محاسبه شوند، ذخیره‌سازی آب باران در مخازن به حداکثر رسیده و تعداد روزهای بیشتری برای تامین نیاز غیر شرب ساکنین از طریق جمع‌آوری آب باران فراهم می شود. در رشت، برای حجم مخازن بزرگ و کوچک به ترتیب در 70% و 50% کل روزهای سال، حداقل 75% نیازهای غیر شرب روزانه ساکنین تعیین شده قابل تامین است. همچنین برای شهر گرگان به همان ترتیب 39% و 32% ، و برای بوشهر 15% و 11%، و برای بندرعباس 10% و 7% کل روزهای سال قابل تامین است.