پهنه بندی پتانسیل آسیب پذیری آبخوان شهرکرد به کمک مدل دراستیک (DRASTIC) و صحت سنجی آن با استفاده از تغییرات فصلی غلظت آلاینده های نیترات و فسفات

ارزیابی آسیب پذیری روشی برای شناسایی نواحی مستعد به آلودگی در آبخوا ن ها است. مدل دراستیک براساس هفت مولفه ی: عمق تا سطح ایستابی (d)، تغذیه خالص (r)، محیط آبخوان (a)، محیط خاک (s)، توپوگرافی (t)، محیط غیر اشباع (i)، و هدایت هیدرولیکی (c) طراحی شده است. هدف از این پ‍‍ژوهش، بررسی پتانسیل آسیب پذیری آبخوان شهرکرد به کمک مدل دراستیک در محیط gis و ارزیابی صحت پیش بینی مدل دراستیک و بررسی اثر تغییرات فصلی غلظت نیترات و فسفات بر صحت پیش بینی مدل دراستیک می باشد. به منظورتعیین تاثیر پذیری لایه ها، به هریک از پارامترهای مورداستفاده نمره هایی داده شد و سپس نقشه های نهایی با هم جمع گردیدند. بر اساس نقشه نهایی پتانسیل آلودگی آب های زیرزمینی منطقه مورد مطالعه 5/11 درصد دارای پتانسیل آلودگی خیلی کم، 6/79 درصد دارای آسیب پذیری کم و 9/8 درصد دارای آسیب پذیری متوسط می باشند. مقایسه نقشه آسیب‌پذیری و نقشه های هم غلظت نیترات و فسفات در طی سه فصل بهار، تابستان و پاییز آب زیر‌زمینی نشان داد که نتایج صحت سنجی مدل دراستیک تا اندازه ای می تواند وابسته به زمان نمونه برداری آلاینده (نیترات یا فسفات) باشد. به طوری که همبستگی نیترات یا فسفات با نقشه ی دراستیک تفاوت معنی داری در طول سال نشان می‌دهند. در آب زیرزمینی شهرکرد بیشترین همبستگی در بهار و کمترین در انتهای تابستان رخ می دهد. بنابراین در صحت‌سنجی مدل دراستیک باید به زمان نمونه برداری توجه کرد.