راهکارهای توسعه گردشگری ورزشی در ایران با استفاده از استراتژی اقیانوس آبی

تلاش شرکت‌ها برای ایجاد یک اکوسیستم صنعتی حول یک دیدگاه رقابتی جدید، قماری نامطمین است. در دوره اقتصاد مبتنی بر دانش، شرکت‌ها نیاز دارند به موضوعاتی فراتر از رقابت بیاندیشند. در این میان صنعت گردشگری نیز از این مقوله مستثنی نیست. گردشگری ورزشی، صنعتی پیشرو در اکثر کشورهای دنیاست که با رشد پیش‌بینی شده‌ای معادل 10 درصد در سال در حال توسعه است(گیبسون، 2005). لذا تدوین استراتژی مناسب برای این صنعت امری ضروری بنظر می‌رسد. یکی از جدیدترین مدل‌های استراتژیک، اقیانوس آبی می‌باشد که توسط کیم و مابورنیا در سال 2004 معرفی شده است که در تحقیق حاضر در پی تدوین این استراتژی برای صنعت گردشگری ورزشی هستیم. روش تحقیق حاضر توصیفی–تحلیلی است. برای جمع آوری داده‌ها ابتدا پرسشنامه‌ای تدوین و روایی آن توسط اساتید خبره و پایایی آن توسط آلفای کرونباخ با مقدار 0.84 مورد تایید قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش را اساتید و دانشجویان کارشناسی ارشد رشته برنامه‌ریزی توسعه جهانگردی و رشته بازاریابی جهانگردی دانشگاه سمنان تشکیل می‌دهند که تعداد آنها در سال 1394 حدود 80 نفر می‌باشد. اما به دلیل عدم دسترسی به همه آن‌ها 40 پرسشنامه برگشت داده شد. یافته‌های پژوهش اقدامات استراتژیک در چهارچوب الگوی عملی چهار اقدامه شامل شاخص‌های حذف، ایجاد، کاهش و افزایش را بر اساس نظر خبرگان به ترتیب اهمیت اولویت‌بندی کرده که به عنوان استراتژی اقیانوس آبی در این صنعت می‌تواند مورد توجه مسیولین و تصمیم گیرندگان این صنعت باشد.