تحلیل شاخص اقلیم گردشگری دمای معادل فیزیولوژی(Pet ) در شهر اهواز بازه زمانی(2010-1980)

اقلیم به عنوان پدیده‌ای جغرافیایی، رابطه‌ای تنگاتنگ و انکار ناپذیر با گردشگری و توسعه مقاصد گردشگری دارد. به طوری که بسیاری از مقاصد مطرح گردشگری جهان، موفقیت خود را مرهون برخورداری از اقلیمی مطلوب هستند. در این تحقیق شرایط اقلیم گردشگری اهواز به وسیله شاخص دمای معادل فیزیولوژیک (pet) در بازه زمانی سی ساله (2010-1980) در مقیاس ماهانه با استفاده از داده‌های اقلیمی دما، رطوبت نسبی، ابرناکی، سرعت باد و فشار هوا مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج حاکی از آن است که محدودیت عمده اقلیم گردشگری اهواز مربوط به تنش‌های گرمایی آن از آوریل تا اکتبر است. افزایش تدریجی دما و رطوبت در این ماه‌ها برقراری شرایط شرجی را سبب می‌شود. شرایط شرجی ایجاد شده باعث کاهش ایام آسایش در اهواز شده است. از اواخر فصل پاییز تا پایان زمستان با متعادل شدن نسبی دما، کاهش رطوبت نسبی، افزایش نسبی روزهای ابرناکی شرایط مناسبی از نظر اقلیمی ‌در اهواز برقرار شده است. طبیعتاً چنین زمانی بهترین مقصد برای گردشگران زمستانی است. از نظر فصلی، فصل زمستان، دوره سوم، شاهد افزایش شرایط مطبوع و ایده‌آل در منطقه هستیم. دوره‌های اول و دوم با داشتن شرایط آسایشی کمی خنک در وضعبت نسبتاً مطلوبی به سر می‌برند. در فصل بهار و تابستان در تمامی ‌دوره‌ها شرایط مطلوب به واسطه حاکمیت توده هوای قاره‌ای حاره‌ای کاهش یافته و تنش‌های گرمایی شدید، اهواز را در بدترین شرایط اقلیمی برای انجام فعالیت‌های گردشگری قرار داده است. در فصل پاییز با متعادل شدن نسبی دما و کاهش ساعات آفتابی از شدت تنش‌های گرمایی به‌ویژه در دوره اول کاسته شده است.