مدیریت مشارکتی گردشگری روستایی و نقش آن در توسعه پایدار

امروزه توسعه روستایی یکی از معظلات کشورها و دولت ها، به ویژه کشورهای در حال توسعه است. روستاها با دارا بودن منابع طبیعی و کشاورزی، با مسایل و مشکلات فراوانی روبه‌رو هستند. این مساله باعث شده است که در سال های اخیر بار دیگر، توسعه روستایی مورد توجه نظریه پردازان، برنامه ریزان و مجریان حکومتی قرار گیرد. یکی از راهبردهایی که اخیراً در اغلب کشورهای جهان مورد توجه قرار گرفته و حتی در برخی از این کشورها به اجرا در آمده است و نتایج مثبتی به همراه داشته، توسعه و گسترش گردشگردی در نواحی روستایی می باشد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی مدیریت مشارکتی گردشگری روستایی و نقش آن در توسعه پایدار است. نوع تحقیق کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که ارزیابی های متعدد از برنامه های توسعه و عمران روستایی ایران ناخواسته در راستای توسعه شهری و نادیده گرفتن مشارکت روستاییان در برنامه‌ریزی توسعه روستایی حرکت کرده اند، با وجود این، مردم روستایی این توانایی را دارند که بهتر از دیگران به برنامه‌ریزی بپردازند. در این راستا، گردشگری روستایی این ظرفیت را در اختیار برخی از روستاهای دارای منابع گردشگری قرار می‌دهد که با استفاده از فرصت پدید آمده خودشان را برای آینده‌ی گردشگری روستایی و توسعه‌ی روستایی خود مشارکت و برنامه‌ریزی کنند و در نهایت راهکارهای برای بهبود مدیریت مشارکتی گردشگری روستایی ارایه داده شده است.