تحلیل و سطح‌بندی پتانسیل‌های اکوتوریسم و تاثیر آن در توسعه پایدار، با استفاده از مدل چند متغیره )Topsisمنطقه موردی: استان مازندران(

صنعت گردشگری به ویژه بوم‌گردی، به عنوان رویکردی جدید برای توسعه همزیستی انسان و طبیعت، به منظور بهره‌وری اقتصادی، امروزه در توسعه مناطق جایگاه چشمگیری یافته است. استان مازندران به سبب طبیعت بکر و زیبا، در این راستا از مزیت قابل توجهی برخوردار است. هدف از این مطالعه معرفی استان مازندران به عنوان یکی از قطب‌های طبیعت‌گردی می‌باشد. یافته‌های تحقیق حاکی از توانایی‌های این منطقه در زمینه صنعت نوپای اکوتوریسم از جمله موقعیت جغرافیایی خاص خود و داشتن آب و هوایی مطبوع به ویژه در فصل بهار و تابستان و بهره‌مندی از مناظر چشم‌نواز طبیعی، ظرفیت تبدیل شدن به یکی از قطب‌های طبیعت‌گردی را دارا می‌باشد. مانع اساسی و ضعف بزرگ در راه رسیدن به این هدف، به تعدد تصمیم‌گیران، مسایل مدیریتی و ضعف در زیرساخت‌ها بر می‌گردد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و تحلیل جاذبه‌ها و شناخت قابلیت‌های اکوتوریسم استان مازندران در شاخه‌های گوناگون این صنعت و سپس سطح‌بندی استان بر اساس9 شاخص اصلی جهت جذب اکوتوریست می‌باشد. روش تحقیق در این پژوهش، بر اساس هدف کاربردی و بر اساس ماهیت، توصیفی و موردی می‌باشد که ضمن جمع‌آوری اطلاعات اکوتوریسم استان و دسته‌بندی آن، توسط مدلtopsis به سطح‌بندی توانمندی‌های استان پرداخته شده است. بر اساس امتیاز نهایی تاپسیس از لحاظ توان‌های اکوتوریسم شهرستان‌های )ساری، چالوس، سوادکوه، رامسر، نور) در سطح خوب و شهرستان‌های )جویبار، نوشهر، نکا، قایم‌شهر(در سطحی ضعیف قرار گرفته‌اند. نتایج حاصله در این پژوهش بیانگر آن است که در اکثر موارد، استان از لحاظ شاخص‌های اکوتوریسم در وضعیت خوبی قرار گرفته است.