ارزیابی نقش زیرساخت‌های شهری جهت تعیین قطب گردشگری با استفاده از مدل‌های TOPSIS و AHP (مطالعه موردی: استان مازندران)

در دهه‌های اخیر، تعیین قطب های گردشگری یکی از مهمترین مباحث مطرح شده در صنعت گردشگری بوده است. به طوری که از طریق تقویت این قطب ها به عنوان مراکز اصلی ارایه دهنده‌ی خدمات گردشگری، می توان خدمات بهتر و مناسبتری را به صورت آسان‌تر به گردشگران ارایه نمود. این تحقیق با هدف ترکیب دو مدل topsis و ahp از طریق داده های بدست آمده از تعداد و انواع زیرساخت های مرتبط جهت سطح بندی و تعیین قطب گردشگری صورت پذیرفت. برای این منظور شهرستانهای استان مازندران به دلیل اهمیت گردشگری آنها به عنوان نمونه‌ی مورد مطالعه انتخاب شده و در آنها معیارهایی نظیر دفاتر خدمات مسافرتی، واحدهای اقامتی و هتل‌ها، واحدهای پذیرایی بین‌راهی، رستوران‌ها، کارگاه‌های عمده فروشی و خرده فروشی، فروشگاه‌های صنایع دستی و پایانه‌های حمل و نقل به روش تحلیلی و آماری با تاکید بر نگرش سیستمی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با توجه به معیارهای مورد مطالعه، شهرستان رامسر از بیشترین امتیاز به عنوان قطب گردشگری برخوردار می باشد.