بررسی نقش حکومت و سازمان های مردم نهاد بر توسعه دیپلماسی نوین گردشگری در ایران

در قرن 21 گردشگری به مهمترین عامل ارتباط مردم یک جامعه و سایر جوامع تبدیل شده است .بر اساس یکی از وظایف دیپلماسی رسمی ، یک کشور بایستی، سایر کشورها را جهت فرستادن گردشگران متقاعد نمایند. بر این اساس شکل گیری و تقویت موسسات ونهادهای توانمند در زمینه گردشگری در سطوح مختلف امری اجتناب ناپذیر است . بررسی ها نشان می دهد صنعت گردشگری و دیپلماسی گردشگری به‌عنوان اشتغالزاترین و پرسودترین صنعت جهانی ، بدلایلی همچون نگاه سیاسی و امنیتی به گردشگری ، وجود ساختارهای به شدت متمرکز دولتی منجر به مشارکت پایین سازمان های مردم نهاد ، شده لذا به نظر می رسد حوزه گردشگری وبطور خاص سیاست های خارجی مرتبط با گردشگری در ایران مورد توجه سیاست‌گذاران و نظام برنامهریزی نبوده است . روش انجام تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی بوده و داده های مورد نیاز تحقیق از مجموعه سیاست ها ی دیپلماسی، قوانین ومقررات گردشگری و سایر پژوهش ها و تحقیقات داخلی ونیز منابع خارجی مرتبط تهیه گردیده است .تحقیق در پی پاسخ به این پرسش است که حکومت و سازمان های مردم نهاد در ایران چه تاثیری بر توسعه دیپلماسی گردشگری دارند . نتایج تحقیق نشان می دهد گردشگری در شرایط فعلی که تحریم گسترده و اقتصاد مقاومتی موضوع اصلی کشور است می تواند با مشارکت حکومت (دولت) و سازمان های غیردولتی مردم نهاد در سطحی مناسب انجام پذیرد. به طوری که در نهایت با بهره گیری از فرصت توسعه گردشگری، تهدید، چالش، مشکلات و موانع پیرامون مدیریت کلان دولتی نیز به کمترین سطح ممکن خواهد رسید.

Investigating the Role of Government and NGOs on the Development of Modern Tourism Diplomacy in Iran.

Abstract: In the 21th century, tourism has become the most important factor in connecting people to one society and other communities. According to one of the tasks of official diplomacy, one country must convince other countries to send tourists. Studies show that the tourism industry and tourism diplomacy as the most profitable industry in the world, due to the political and security view of tourism, the existence of highly centralized government structures has led to low participation of NGOs, so tourism appears to be on the rise. In particular, foreign policy related to tourism in Iran has not received the attention of policymakers and the planning system. The research method was descriptiveanalytical and the required data were obtained from a set of diplomacy policies, tourism laws and regulations, and other domestic and foreign surveys and related external sources. And what impact do NGOs in Iran have on the development of tourism diplomacy? The results of the study show that tourism in the current situation where widespread sanctions and a resilient economy is the main issue of the country can be achieved with the participation of government and NGOs at the appropriate level.Keywords: Diplomacy (Tourism), Tourism, NGOs, Local Governments. Department of State .