بررسی اعتبار و پایایی مقیاس بزهکاری آینده‌نگر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اعتبار و روایی مقیاس بزهکاری آینده‌نگر در میان دانش‌آموزان است. بزهکاری آینده‌نگر، در مقابل بزهکاری گذشته‌‌نگر و به معنای سنجش بزهکاری براساس احتمال انجام رفتارهای بزهکارانه در موقعیتی فرضی است. پژوهشگران، سنجه‌‌های آینده‌‌نگر را طراحی کرده‌‌‌‌اند تا به‌وسیله آنها، پاسخگویان درباره احتمال ارتکاب برخی از جرائم آینده‌نگری کنند. در پژوهش‌های‌ داخلی مقیاس بزهکاری آینده‌نگر، تاکنون به کار نرفته است؛ بنابراین، پژوهش حاضر تلاش می‌‌کند ضمن معرفی مقیاس این بزهکاری فایده و سودمندی آن را به‌صورت عملی و مبتنی بر داده‌‌ها و شواهد تجربی نشان دهد. این پژوهش در سال تحصیلی94-1393 به‌صورت پیمایشی و با استفاده از توزیع پرسش‌نامه در میان دانش‌آموزان دختر و پسر پایه سوم دبیرستان شهر تبریز انجام شده است. نمونه‌‌گیری با روش طبقه‌‌بندی‌‌شده انجام شده و حجم آن نیز 835 نفر است. اعتبار این مقیاس با استفاده از اعتبار محتوا، اعتبار سازه نظری و اعتبار سازه تجربی به‌دست‌آمده از تحلیل عاملی ارزیابی و پایایی مقیاس نیز با استفاده از آلفای کرونباخ بررسی شده است. نتایج تحلیل عاملی با استفاده از روش مولفه‌‌های اصلی و چرخش واریماکس و تحلیل عاملی تاییدی نشان می‌دهد مقیاس بزهکاری آینده‌نگر، از هفت عامل خشونت، سرقت، وندالیسم، تقلب امتحانی، کج‌روی جنسی، مصرف مواد و تخلفات منزلتی تشکیل شده است که این  موارد حدود 58درصد از واریانس کل مقیاس را تبیین می‌‌کنند. ضرایب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس و ابعاد آن نیز به میزان مطلوبی برآورد شده است. مطابق نتایج پژوهش مقیاس بزهکاری آینده‌نگر، جایگزین مناسبی برای بزهکاری گذشته‌‌نگر است. امتیاز مهم این بزهکاری این است که رفتارهای الگودار و پایا را مدنظر قرار می‌‌دهد و این مقیاس برای تبیین بزهکاری و همچنین، برای ارائه توصیه‌های سیاستی در حوزه پیشگیری و سیاستگذاری در نظام عدالت قضایی جوانان مناسب‌تر است.