تحلیل مکانیزم‌های سپتد موثر بر امنیت و کاهش بزه در بافت‌های فرسوده شهری (مطالعه موردی بافت فرسوده بخش مرکزی شهر زنجان)

پیشگیری از جرم مسئلۀ مهمی است که مردم، قرن‌ها با آن درگیر بوده‌اند؛ بنابراین، جلوگیری از آن برای اصلاح زندگی مردم در دنیای گسترده ضرورت دارد. امنیت مفهومی است که تاثیر فراوانی بر میزان رضایتمندی مسکونی خانوار و جابه‌جایی ساکنان از محله‌های مسکونی‌اشان دارد؛ بدین منظور، هدف از نگارش این پژوهش درک مولفه‌های موثر بر امنیت در بافت فرسوده بخش مرکزی شهر زنجان است. این موضوع در بافت فرسوده این شهر به‌دلیل وجود بعضی از مسائل مانند ریزدانگی، تراکم زیاد جمعیتی، وجود کاربری‌های جاذب سفر و... با مشکل روبه‌رو است و به همین دلیل، مطالعه موردی آن اهمیت دارد. نوع پژوهش براساس ماهیت از نوع توصیفی‌تحلیلی و در تبیین و پیشینه تحقیق و ارائه مدل از مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی استفاده شده است. همچنین، به‌منظور اولویت‌بندی عناصر تاثیرگذار بر وضعیت حاکم بر امنیت بافت فرسوده بخش مرکزی شهر زنجان، از معادلات ساختاری لیزرل (lisrel) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که وضعیت امنیتی بافت فرسوده بخش مرکزی شهر به ترتیب از سازوکارهای شاخص مدیریت و نگهداری فضا، امنیت فیزیکی محیط، قلمروگرایی، تصویر فضا، نظارت طبیعی و خط دید تاثیر گرفته است.