بررسی رابطه بین شیوه‌های فرزندپروری والدین با خشونت خانگی نسبت به فرزندان در شهر اهواز

خشونت خانگی علیه کودکان مشکل میلیون ها کودک و خانواده است و در هر جامعه ای رخ می دهد و آثار آن روی کودکان از هر نژاد، رنگ، طبقه اجتماعی و مذهب چشمگیر بوده، در تمام دوره رشدی فرد وجود دارد. تحقیقات نشان داده‏اند که شیوه‏های فرزندپروری والدین هم یک عامل ایجادکننده و هم یک عامل بازدارنده بر خشونت خانگی علیه کودکان است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین شیوه‏های فرزندپروری والدین با خشونت خانگی آنها نسبت به فرزندان در شهر اهواز بود. روش تحقیق، پیمایشی و جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‏آموزان دختر و پسر مقطع دبیرستان و والدین آنها درشهر اهواز بوده که براساس فرمول کوکران و به شیوه نمونه‏گیری خوشه‏ای چند مرحله‏ای تعداد 384 نفر انتخاب شده‏اند. همچنین، برای سنجش از پرسشنامه‏های کودک آزاری و ضربه برنستاین (ctq) و شیوه‏های فرزندپروری والدین بامریند استفاده شده است. یافته‏ها بیانگر آن است که بین شیوه فرزندپروری آسان‏گیرانه و شیوه فرزندپروری مستبدانه با خشونت خانگی نسبت به فرزندان همبستگی مثبت معنی‏داری وجود دارد، اما بین شیوه فرزندپروری منطقی (مقتدرانه) والدین با خشونت خانگی نسبت به فرزندان همبستگی منفی معنی‏داری وجوددارد. در نهایت به جز بعد شیوه فرزندپروری آسان‏گیرانه با خشونت جسمی، بین کلیه شیوه‏های فرزندپروری با ابعاد خشونت خانگی (جسمی، عاطفی و غفلت) نسبت به فرزندان همبستگی معنی‏داری برقراراست. تفسیر نتایج تحلیل رگرسیونی چند متغیره گام به گام نشان می‏دهد که متغیرهای شیوه فرزندپروری مستبدانه، منطقی و شیوه فرزندپروری آسان‏گیرانه، 35/ 48 درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین نموده‏اند.